ایسنا: دکتر علی بابایی اظهار کرد: گیاه دارویی شیرین بیان از خانواده نخود بوده و گیاهی است علفی که به ارتفاع ۱۰۰-۵۰ سانتی‌م‌تر است.
وی با بیان این مطلب که قسمت دارویی این گیاه ریشه آن است، ادامه داد: ریشه این گیاه زردرنگ است و ناحیه استوانه‌ای مرکزی آن پررنگ است.
وی افزود: ریشه این گیاه در پاییز یا اوایل زمستان برداشت می‌شود و پودر ریشه آن شیرین است.
عضو مرکز تحقیقاتی گیاهان دارویی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد تصریح کرد: این گیاه به طور گسترده‌ای در ایران می‌روید. در اروپا هم به همین نام ایرانی شیرین بیان شناخته می‌شود و در بسیاری از نواحی ایران به صورت خودرو رشد می‌کند در یزد هم در نواحی مختلفی وجود دارد که در بیشتر مناطق یزد به آن «متک» می‌گویند.
وی یادآور شد: عامل شیرینی این گیاه ماده موثر آن به نام گلیسیریزین است که از گلیکوزیدهاست و قدرت اثر شیرین کنندگی گلسیرین خالص تا ۶۰ برابر ساکاروز است که در ریشه شیرین بیان خشک ۶ تا ۱۲ درصد است.
وی اضافه کرد: به علت وجود گلیسریزین، شیرین بیان دارای اثر خلط آور است.
دکتر بابایی خاطرنشان کرد: فلاونوئیدهای موجود در شیرین بیان خاصیت پانسمان کنندگی و ترمیم کنندگی زخم دارند و به دلیل وجود این مواد، شیرین بیان در بهبود زخم‌ها و التهابهای گوارشی موثر است.
