همیشه و همه جا وقتی صحبت از صرفه جویی به میان می آید افراد سعی می کنند از خرجهای زاید و غیر ضروری خود بکاهندحال سوال اینجاست، آیا فدراسیون فوتبال با عدم تخصیص بودجه ای مشخص به فوتبال بانوان قصد صرفه جویی در هزینه ها را داشته است؟!
به گزارش سرویس ورزشی تابناک ؛ اگر پاسخ این سوال مثبت است باید باور کنیم که فوتبال بانوان که امروزه در همه جای دنیا در حال پیشرفت است و جایگاه ویژه ای برای خود پیدا کرده است از نظر فدراسیون فوتبال ایران کم اهمیت بوده و هزینه کردن برای آن جزء خرجهای زاید و غیر ضروری به حساب می آید. توجه به این نکته خود بحث و گفت و گویی مجزا را می طلبد که اگر تفکرات فدراسیون متمایل به این سمت و سو است بهتر است به طور کلی بحث فوتبال بانوان را کنسل کرد و از دادن شعارهای قشنگ و امروزی برای دلخوش کردن بانوان فوتبالدوست ایرانی خود داری کرد.
اگر چنین شود تکلیف مشخص است و فوتبالیستهای خانم می فهمند که باید این قضیه را کلا فراموش کنند . اصولاً بانوان ایرانی حد اقل در حیطه ورزش عادت کرده اند که بسیاری از علایق و خواسته هایشان را به دست فراموشی بسپارند و با برخی مسائل کنار بیایند نمونه اش هم همین ممانعت از حضورشان در استادیومها برای تماشای فوتبال است که بانوان اینجا ،در ایران با زیر پا گذاشتن خواست و علاقه شان متوجه شده اند که حداقل فعلا باید این قضیه را فراموش کنند وقتی از حضورشان برای تماشای فوتبال در سینماها هم جلوگیری می شود! آنها به این باور رسیده اند که حتماً مصلحت چنین بوده و با مصلحت هم نمی توان جنگ و جدال کرد!
فدراسیون فوتبال هم اگر به سادگی تکلیفش را با قضیه فوتبال بانوان روشن کند و موضع خویش را مشخص نماید فوتبالیستهای خانم هم می توانند با برنامه ریزی درست تکلیفشان را با خودشان مشخص کنند.
اگر چنین نیست و پاسخ سوال منفی است پس این طرز برخورد با تیم ملی بانوان چه دلیلی می تواند داشته باشد.آیا غیر از این است که المپیک مهمترین تورنمنت برای تیم نو پای فوتبال بانوان می تواند محسوب شود؟! آیا حضور در بازیهای مقدماتی المپیک نباید که با برنامه ریزی درست و اصولی و با قدرتی هر چه تمام تر و استفاده از تمامی امکانات موجود صورت گیرد؟!
چرا باید این مهم آنقدر کم اهمیت جلوه داده شود و آنقدر غیر اصولی با آن برخورد شود که سرمربی تیم ملی المپیک امروز در آستانه بازیهای مقدماتی المپیک صراحتاً اعلام کند که زمان قابل توجهی را برای آماده سازی از دست داده ایم؟! آنهم در حالیکه معتقدیم با برنامه ریزی دقیق تر و بلند مدت ، با توجه به انگیزه بالایی که دربازیکنان سراغ داریم ، تیم فوتبال بانوان مطمئناًمی تواند حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد. ا
گر فدراسیون فوتبال قصد حمایت و ساماندهی فوتبال بانوان را دارد و این مساله را هم همچون فوتبال آقایان در حیطه مسئولیت خود قلمداد می کند باید گفت طرز برخورد فدراسیون با فوتبال بانوان به هیچ وجه این مساله را القا نمی کند نمونه اش هم مساله اعزام تیم فوتبال بانوان به مسابقات مقدماتی المپیک.به تیتر این خبر توجه کنید:
"پول رسید،تیم ملی به مسابقات مقدماتی المپیک می رود" قضاوت با خودتان ! آیا این مساله نشان دهنده اوج مسئولیت پذیری و توجه صاحبان امر به فوتبال بانوان را نشان می دهد یا به مثابه صدقه سری می ماند که به موجودی طفیلی اهدا شده است؟!
گفتنی ست کاروان ایران در شانزدهمین دوره بازیهای آسیایی با حضور 88 زن در 14 رشته ورزشی صاحب 14 مدال طلا، نقره و برنز شد و با رشدی چشمگیر در بخش تعداد نفرات و کسب مدال ها نقش ماندگاری را از خود برجای گذاشت. اما نگاهی به مدالهای زنان ایران بیندازیم:
مدال طلا: خدیجه آزادپور در رشته ورزشی ووشو
مدال نقره:
کبدی بانوان، الهه احمدی تفنگ سه وضعیت زنان، تیمی تفنگ بادی 10 متر زنان، راحله آسمانی و پریسا فرشیدی در تکواندو
مدال برنز:
فاطمه چالاکی و سمیرا ملک پور در کاراته، سارا خوش جمال فکری، سوسن حاجی پور، سمانه شش پری در تکواندو، الهه منصوریان در ووشو، روئینگ چهار نفره زنان، تفنگ سه وضعیت زنان
در این دوره از بازیها از میان 45 کشور حاضر 36 کشور موفق به کسب مدال شدند. 1577 مدال شامل 477 مدال طلا، 477 نقره و 621 برنز به همراه 79 مدال میکس بین قهرمانان توزیع شد. در این بین سهم زنان 206 مدال طلا، 206 مدال نقره و 267 مدال برنز به همراه اشتراک در 79 مدال میکس بود.
موفق ترین کشور در کسب مدالهای بخش زنان چین میزبان شایسته این دیدارها بود. چینی ها 416 مدال شامل 199 مدال طلا، 119 مدال نقره و 98 برنز و 17 مدال میکس بدست آوردند. از این میان 113 مدال طلای چینی ها توسط زنان آنها حاصل شده است و سهم مردان در کسب مدالهای طلا تنها 74 مدال طلا از عدد 199 بوده است.
در مدالهای نقره 67 مدال توسط زنان و 49 نشان توسط مردان کسب شده و در برنز 41 مدال زنان و55 مدال مردان چینی کسب کرده اند. زنان کشور میزبان در 38 رشته صاحب مدال شدن که در شنا ودوومیدانی بیشترین مدال را برای کشورشان بدست آوردند.
بعد از این کشور هم کره جنوبی صاحب 232 مدال ، 119 مدال مردان، 93 مدال زنان و 20 مدال در بخش میکس شد. ژاپن تیم سوم جدول رده بندی هم از 216 مدال خود 111 مدال توسط مردان، 90 مدال زنان و 15 مدال در بخش میکس کسب کرد.
در این بین چین تایپه با 67 مدال(29 مدال مردان، 33 مدال زنان)، تایلند 52 مدال(32 مدال زنان و 5 مدال میکس)، هنگ کنگ 40 مدال( 21 مدال زنان و دو مدال میکس)، ویتنام 33 مدال(17 مدال مردان و 16 مدال زنان)، کره شمالی 36 مدال(19 مدال زنان، 17 مدال مردان) و سنگاپور 17 مدال( 10 مدال زنان، 5 مدال مردان و دو مدال میکس) سهم های متفاوتی از حضور زنان خود در این رقابتها داشتند.
لائوس تنها دو مدال کسب کرد که از این مدالها یک سهم از آن زنان این کشور بوده است. بنگلادش دو مدال از سه مدال خود را توسط بانوان از آن خود کرد. اردن هم از 6 مدالش سه مدال توسط زنان ورزشکار این کشور بدست آمده است. اما سهم مغولستان از مدالهای این دوره 16 مدال بود که 9 مدال آن به دست زنان حاصل شد.
این آمار نشان می دهد که برخی کشورها همچون چین، کره جنوبی و ژاپن به لطف مدالهای زنان خود در رده اول تا سوم جدول رده بندی قرار گرفته اند و این مسئله تاثیر بالای مدال زنان در ورزش یک کشور را به خوبی اثبات می کند.
این رویه در برخی از رشته های ورزشی نیز مشهود بوده است. به طورمثال به سراغ چین قهرمان این رقابتها می رویم. در دوومیدانی چین با کسب 36 مدال قهرمان شد که از این بین 21 مدال شامل 10 مدال طلا از آن زنان این کشور شد. هندی ها 10 مدال از 11 مدال خود را توسط زنانشان کسب کردند و در رده دوم این رشته ایستادند. بحرینی ها با 4 مدال از 9 مدال خود سوم شدند.
در ژیمناستیک چین 21 مدال کسب کرد که 9 مدال آن توسط زنان بدست آمده است. در رشته شنا زنان چین صاحب 10 مدال طلا شدند. در بادبانی، دوچرخه سواری، دراگون بت و آبهای آرم و روئینگ هم سهم زنان چین هم پای مردان بوده است.
درمیان کشورهای صاحب مدال 26 کشور توسط زنان خود صاحب مدال شده اند وکشورهایی چون نپال، عمان، سوریه، تاجیکستان، امارات، افغانستان، امارات، عراق، قرقیزستان، قطر، کویت و عربستان مدال کسب کردند اما بانوان سهمی در مدالهای آنها نداشتند.
به هر حال منتظر پاسخ مسئولان فدراسیون برای مشخص شدن تکلیف فوتبال بانوان در ایران هستیم..