خط لوله اتیلن غرب از عسلویه دراستان بوشهر شروع می شود و در مسیر خود در مجموع از هفت استان فارس، خوزستان، چهارمحال و بختیاری، لرستان، کرمانشاه، همدان و کردستان عبورکرده، به آذربایجان منتهی می شود.
در مهرماه سال 84 پتروشیمی‌های دهدشت، ممسنی و اندیمشک به این خط پیوست که در مجموع به 10 واحد افزایش یافت.
پس از سفر مقام معظم رهبری به استان همدان، مصوبه احداث یک واحد پتروشیمی در همدان نهایی شده و علاوه بر این در دی ماه سال 87 طبق تصویب مدیریت برنامه ریزی کشور، احداث خط لوله اتیلن از میاندوآب تا تبریز دردستور کارقرارگرفت.
به گفته مهندس حیدرنیا؛ مدیر طرح های شرکت ملی صنایع پتروشیمی، در حال حاضر 13 مجتمع در خط لوله اتیلن غرب قراردارند البته انشعاباتی نیز در حال اتصال به خط اصلی است و در منطقه گچساران انشعاب جدیدی به نام خط دنا به این طرح متصل شده است.
خط دنا شامل پتروشیمی دهدشت، ممسنی، کازرون و بروجن می شود که از پتروشیمی گچساران - تولیدکننده اتیلن- تغذیه می شود.
مدیر طرح های شرکت ملی صنایع پتروشیمی در مورد بهره برداری از این طرح و افتتاح خط گفت: بهره برداری از خط در چند مرحله انجام می‌گیرد که فاز اول، آن شامل پتروشیمی کرمانشاه است. این واحد با تغذیه از خط اتیلن، پلیمر تولید کرده و سپس وارد فازهای بعدی این طرح خواهد شد.مرحله اول تعریف شده این طرح، خط لوله اتیلن غرب از عسلویه تا کرمانشاه است که بهره برداری از پلیمر کرمانشاه در سال 90 ، در فاز اول آن قرار دارد که هم اکنون به راه اندازی آن نزدیک می‌شویم. ضمنا در این طرح، پتروشیمی "کاویان" به عنوان بزرگترین واحد تولید کننده الفین با ظرفیت تولید سالانه دو میلیون تن اتیلن در ابتدای خط قرار گرفته که درنیمه دوم سال 90 به بهره برداری خواهد رسید.درضمن، برای تامین خوراک واحدپلیمرکرمانشاه از پتروشیمی مروارید تغذیه انجام خواهدشد و این روند تا زمانی که اتیلن کاویان به سرویس دهی برسد، ادامه می یابد.
مهندس حیدرنیا درخصوص انشعاب خط اتیلن به پتروشیمی ایلام نیز گفت: باتوجه به تاخیر در واحد الفین ایلام و پیشرفت 95 درصدی واحد پلی اتیلن سنگین این مجتمع، راه اندازی این واحد و تبادل اتیلن مازاد را مهیا می سازد البته باید سعی شود با توسعه زنجیره صنایع پایین دستی ازاتیلن مازاد خط و نیز واحدهای اتیلن،حداکثراستفاده را نمود.
مرحله اول خط اتیلن غرب از عسلویه تا مهاباد به طول 1468 کیلومتر شروع و براساس آخرین بازنگری های صورت گرفته به 2711 کیلومتر افزایش خواهد یافت.
از 18 قطعه تعریف شده خط اتیلن غرب، تا کنون 7 قطعه اولیه جهت رساندن اتیلن ازعسلویه به منطقه ماهشهر)پتروشیمی اروند( و نیزکرمانشاه )پلیمر کرمانشاه( درحال نهایی شدن و آماده بهره برداری می باشد.
در مسیر خط لوله اتیلن غرب، 8 ایستگاه فشار وجود دارد که 2 ایستگاه در عسلویه جهت تقویت نیتروژن با فشار 93 بار و 5 ایستگاه مظفری، کوهدشت، سنندج و اهواز در طول مسیر قراردارند همچنین یکی دیگر از ایستگاه‌های فشار در انشعاب گچساران قرار دارد.
علاوه بر این 16 ایستگاه اندازه گیری در این خط وجود دارد که 2 ایستگاه آن جهت اندازه گیری اتیلن دریافتی در عسلویه به گچساران و 12 ایستگاه در پایانه تحویل اتیلن در مسیر اصلی است.
هم اکنون حدود 14 ایستگاه در این خط مستقرند که به جهت تنظیم فشار تحویلی در طرح های خط برای پایانه تحویل اتیلن هر واحد تعبیه شده اند.
همچنین در طول مسیر حدود 95 ایستگاه شیرهای مهار کننده وجود دارد و در هر 25 تا 30 کیلومتر از مسیر، یک شیر قرار دارد و این شیرها برای قطع جریان مسیر در مواقع اضطراری است.
همچنین، طرح دارای ایستگاه حفاظت بوده و در طول مسیر برای آن سیستمی مخابراتی پیش بینی شده است.
مهندس حیدرنیا مشکلات دیگر این طرح را در یکپارچه ندیدن طرح ها، زنجیره ای نبودن، حساسیت تامین مالی و توجیه فنی آن ذکر کرد و یادآورشد: اگر واحدها همزمان با خط، تامین مالی می شدند این مشکلات به وجود نمی آمد و کار سرعت بیشتری می‌گرفت.
بهتر بود از ابتدای کار، تامین مالی خط و واحدها به صورت یکپارچه انجام می گرفت، سپس کلنگ کار زده می شد و یا اینکه تامین مالی از واحدهایی شروع می شدکه به عسلویه نزدیکتر بود تا واحدها از خط استفاده بهینه تر و به صرفه تر داشته باشند.
حساسیت تامین مالی در این طرح به صنایع پایین دستی برمیگردد که اگر خط لوله اتیلن به بهره برداری برسد و صنایع پایین دست آماده نباشد، در آن صورت،صرف هزینه‌ها بیهوده بوده و خواب سرمایه ها را در پی داردکه به امید خدا، بخش پایین دستی پتروشیمی و مسئولان مربوطه برای آن برنامه ریزی خواهند کرد .
به گفته مدیر طرح های شرکت ملی پتروشیمی در حال حاضر، میزان پیشرفت واقعی این طرح 7/ 62 درصد است و همچنین میزان سرمایه گذاری صورت گرفته در آن از ابتدای طرح تا آذرماه سال جاری به صورت ریالی 4613میلیارد ریال و ارزی 247 هزار دلار بوده که جمعا بالغ بر 6862 میلیارد ریال است.
