مشرق: آیت الله جوادی آملی در صفحه 195 کتاب "مفاتیح الحیات" درباره خواب و وقت آن می آورد که امام باقر (ع) مي‌فرمايند: خواب در ابتداي روز مايه ناداني و کودني و خواب قيلوله (خواب كوتاه نيمروز) نعمت و خواب پس از عصر مايه حماقت و ابلهي و خواب ميان مغرب و عشاء مايه محروميت از روزي است.
اميرمؤمنان حضرت علی (ع) نیز مي‌فرمايند: خواب ميان مغرب و عشاء و پيش از طلوع خورشيد مايه فقر است.
اما درباب ميانه‌روي در خواب رسول خدا(ص) مي‌فرمايند: خدا سه چيز را دوست دارد: كم‌گويي، كم‌خوابي و كم‌خوری و نيز مي‌فرمايند: يكي از بدترين چيزهايي كه درباره امتم هراس دارم پرخوابي است. (الجامع الصغير، ج1، ص49)
امام باقر(ع) مي‌فرمايند: چهار چيز است كه مقدار كم آنها هم بسيار است؛ آتش، خواب، بيماري و دشمني. [مقدار كم هر يك از اين چهار چيز را ناچيز نشماريد، بلكه مقدار كم آنها نيز بسيار است و مي‌تواند منشأ پيامد زياد باشد]. (كتاب الخصال، ص238).
