به گزارش نفت دیلی، تحلیلگران فوربز به بررسی واکنشهای اوپک و اثرات کاهش قیمت بر اقتصاد کشورهای عضو این سازمان می پردازند.
سقوط قیمت نفت برنت و نزدیک شدن آن به مرز ٩٠ دلار برای هر بشکه و بی تفاوتی اعضای اوپک به این مسئله جالب است اما این بی تفاوتی ادامه نخواهد داشت.
یکی از نکاتی که در چند هفته گذشته به کشورهای صادر کننده نفت در خلال کاهش قیمتها کمک و ضرر آنها را جبران کرد، بدون شک افزایش ارز دلار آمریکا بوده است. این افزایش به گونه ای بود که نزدیک به یک سوم کاهش قیمت نفت را جبران کرد.
در همین حال، ادامه روند کاهش قیمت نفت به دلیل فشار روانی موجود در بازار، باید سبب برانگیختن اقدام لازم برای مقابله با کاهش قیمت نفت شود.
کاهش قیمت کنونی آنچنان جدی به نظر نمی رسد و یادآور سقوط قیمت در سالهای ١٩٨٣ و ١٩٨٦ میلادی است. بخشی از این موضوع به عوامل گذرای دیگری مانند شرایط وخیم اقتصادی در اروپا و بخشهایی از آسیا که سبب تضعیف قیمت می شود، باز می گردد.
از سوی دیگر، تولید نفت عربستان بسیار زیاد است و سایر اعضای اوپک نیز با تمام توان خود به تولید نفت ادامه می دهند که همین امر می تواند توافق بر سر کاهش اندک تولید نفت را ساده کند. هر چند که اجرایی کردن آن زمان می برد و در عمل بسیار اندک خواهد بود.
برخی از اعضای اوپک مانند ونزوئلا از ضعف قیمت نفت برای توجیه مشکلات اقتصادی خود استفاده می کنند. در این کشورها سیاستهای دولت، اقتصاد را به ویرانی کامل کشانده و سقوط قیمت نفت نیز ضربه آخر بر پیکر نظام اقتصادی آنهاست.
اگرچه گفته می شود که کاهش ارزش ارز آنها در مقایسه به دلار می تواند در این میان به کمک اقتصاد انها بیاید، اما تکیه بر واردات و ملی سازی تولیدات داخلی، اثر کاهش ارزش ارز را از بین برده است.
یک احتمال این است که اوپک از روسیه تقاضای کمک کند و برای اینکار همکاریهایی را نیز پیشنهاد کند چراکه فشار اقتصادی بر روسیه نیز در حال افزایش است. تحریمها به بخشهایی از اقتصاد روسیه ضربه زده است و ارزش بازارهای سهام همگام با کاهش ارزش روبل تنزل یافته است.
این مسائل می تواند به افزایش تورم و ناآرامی سیاسی منجر شود، هر چند محبوبیت سیاست اوکراین در این کشور می تواند اوضاع را قابل کنترل کند.
با در نظر گرفتن گزینه های بالا، تنها مناقشه میان اعضای کوچکتر اوپک مانند ونزوئلا باقی می ماند که بدترین ضربه را با کاهش قیمت نفت می خورد. تولیدکننده های نفت حاشیه خلیج فارس که نقدینگی زیادی دارند، تنها نگران از دست دادن سهم بازار خود با قیمتهای بالای نفت هستند.
این موضوع انگیزه قوی برای اعضای مهم اوپک است تا اقدام خاصی را را انجام ندهند، گرچه کاهش تولید تا سقف یک میلیون بشکه در روز یکی از گزینه های نه چندان پر اهمیت این گروه است.
در همین حال، تجربه های پیشین نشان داده است که اقدامهای نخستین همیشه شفاهی است تا عملی، مگر این که قیمتها پیش از نشست آذرماه اوپک بیش از این سقوط کند.
روند کاهش قیمت نفت می تواند مقدمه ای بر سقوط بزرگ قیمتها باشد، این مسئله اگر چه برای اقتصاد جهانی بسیار مثبت خواهد بود اما تولیدکنندگان انرژی را دچار مشکل می کند.
