این سفر برای او و نیز ناظران سیاسی و جهانی، آیینه ای بود از رفتارهایی که مخدومان در برابر خادمان خویش در دوران عسرت و تنگنا نشان می‌دهند. او به سان مرداری بود که هیچ گوری آن را نمی‌پذیرفت و در گذرگاههای فرار، به مرور کاهیده‌تر شد و نهایتاً پذیرای مرگ گشت.