به گزارش نفت دیلی، در دهه های اخیر، محیط زیست یکی از ارکان بسیار مهم در توسعه و حیات یک اجتماع محسوب می شود. این اصطلاح که آب، هوا ، خاک، عاملهای حیاتی ادامۀ بقای هر موجود زنده هستند، طی سالهای اخیر به یکی از مهمترین مسائل مورد توجه در عرصه جهانی بدل شده است.
همزمان با مطرح شدن مسئلۀ توجه به محیط زیست و اثرگذاری این مهم در چگونگی ادامۀ حیات یک جامعه و همچنین کم و کیف توسعه یافتگی جوامع، زمینه برای پژوهشهای بسیاری در این باره فراهم شد. به عنوان مثال شکل گیری «فرضیۀ زیست محیطی کوزنتس».
فرضیۀ کوزنتس در سال ١٩٩١ توسط اقتصاددانان مطرح شد که مدعی شد رابطۀ متقارنی میان تغییرات درآمد و کیفیت محیط زیست برقرار است. این فرض در طی سالهای بعد به «منحنی زیست محیطی کوزنتس» معروف شد و به اصلی استاندارد در حیطۀ مباحث محیط زیست بدل شد.
براین اساس و بر طبق منحنی کوزنتس می توان ادعا کرد که «در مراحل اولیۀ رشد اقتصادی تخریب محیط زیست زیاد است. مقدار این تخریب در نقطه ای به حداکثر خود می رسد و سپس در مراحل بالای رشد اقتصادی کیفیت محیط زیست بهبود می یابد» (ن.ک به مطالعه رابطه آلودگی هوا و رشد اقتصادی کشورهای صادرکننده نفت).
براین اساس و با توجه به حرکت ایران در مسیر توسعه و تلاش برای برخورداری از سطح بالاتری از توسعه یافتگی، رعایت ملاحظات زیست محیطی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. زیرا بستر بیشتر فعالیتهای اقتصادی، محیط زیست است و این دو دارای ارتباط تنگاتنگی اند.
از این سو پژوهش «بررسی عوامل موثر بر آلودگی محیط زیست در ایران طی دوره ١٣٩٢ – ١٣٥٣» عوامل موثر بر آلودگی محیط زیست ایران با نگاهی ویژه بر دو دیدگاه اقتصادی – اجتماعی و فراسنج های اقلیمی را مورد بررسی قرار داده است.
نتایج مطالعه حاکی از آن است که اثر متغیرهای رشد اقتصادی، درجه تراکم، مصرف انرژی و تعداد خودروها بر آلودگی محیط زیست مثبت و معنادار است. اما درجه بازبودن اقتصاد کشور، درجه حرارت و میزان بارندگی با میزان آلودگی محیط زیست رابطه منفی و معنادار داشته است.
