شبستان: مجید ابهری، آسیب شناس اجتماعی گفت: وقتی فرآیند فناوری بدون فرهنگسازی و بسترسازی فکری وارد یک جامعه می شود کاربرد آن هیچ منطق و قاعده ای پیدا نمی کند.

وی افزود: در دید و بازدید عید در مجالس شادی و غم، در مترو و اتوبوس، در قطار و هواپیما همه جا شاهد این هستیم که بسیاری از افراد مشغول کار با تلفن همراه خود هستند.

ابهری تصریح کرد: متاسفانه این فناوری باعث کاهش روابط گفتاری و تعامل عاطفی در جامعه گردیده و روز به روز نیز گسترده تر می شود.

وی ادامه داد: ابتدا تصور می شد این فرآیند یک موج زودگذر در جامعه خواهد بود اما با ظهور نرم افزارهای جدید مانند تلگرام و امثال آن و گروه های مختلف خانوادگی، اجتماعی، سیاسی حتی غیر اخلاقی در این شبکه ها تقریبا برای تمام سلیقه ها سرگرمی خاص درست شده است.

این آسیب شناس اضافه کرد: گروه های مذهبی با عناوین جذاب دینی، گروه های سیاسی برای جناح های مختلف، گروه های فرهنگی با اسامی جذاب و مختلف باعث شده بسیاری از افراد به جای گفت و گو با اقوام و دوستان حتی با همسر و فرزندان به این گروه ها داخل شده و ساعت ها مشغول گردند.

وی تصریح کرد: روابط گفتاری در خانواده های ایرانی 17 دقیقه در روز است که با ورود این فناوری از آن نیز کمتر خواهد شد.

وی تاکید کرد: بسیاری از گروه ها با وعده های فریبنده جوانان اعم از دختران و پسران را جذب کرده مخصوصا گروه های دوست یابی، ازدواج موقت باعث می شود که رفته رفته صله رحم مجازی جایگزین روابط عاطفی گردد.

ابهری ادامه داد: رسانه ها به ویژه صدا و سیما باید با برنامه های آموزشی و همچنین نهادهای متولی با برنامه های متنوع اوقات فراغت در راستای انتقال آموزه های عاطفی به جامعه مخصوصا جوانان فعالیت کنند.

این استاد دانشگاه بیان کرد: البته نمی توان از امتیازات مثبت بسیاری از این نرم افزارها چشم پوشی کرد، دسترسی به انواع اطلاعات و آگاهی ها یکی از ابعاد مثبت آن است اما این محاسن نباید جایگزین روابط گفتاری گردد چرا که تنبلی فکر و مغز به خاطر دسترسی ساده به هر اطلاعات مورد نیاز کمرنگ شدن زبان و ادب فارسی در ارتباطات گفتاری همچنین تضعیف روابط حضوری و گفتاری از ابعاد منفی این نرم افزارها است.

وی درباره استفاده بیش از حد از تلفن همراه نیز گفت: حضور بین 2 تا 6 ساعت توسط برخی از جوانان و نوجوانان در گوشی های تلفن همراه این فرصت فرهنگی و اجتماعی را به یک آسیب و تهدید تبدیل کرده است که باید تا دیرتر از این نشده فکری برای آن کرد.