به گزارش نفت دیلی، طبق پیش بینی‌های آژانس بین‌المللی انرژی، تقاضا برای گاز طبیعی در سراسر جهان تا سال ٢٠٣٠ افزایش می‌یابد، به‌گونه‌ای که مصرف این حامل انرژی از ٢,٨ تریلیون متر مکعب در سال ٢٠٠٤ به ٤.٧ تریلیون مترمکعب در سال ٢٠٣٠ می رسد.
طبق پیش‌بینی‌ها بیشترین افزایش تقاضا از سوی کشورهای خاورمیانه بویژه چین، هند و منطقه آفریقا خواهد بود. اگرچه کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری‌های اقتصادی (OECD)، شمال آمریکا و اروپا همچنان بزرگترین متقاضیان گاز طبیعی تا سال ٢٠٣٠ باقی خواهند ماند.
افزون بر این آژانس بین‌المللی انرژی افزایش تولید گاز را پیش‌بینی کرده که در این میان کشورهای خاورمیانه و آفریقا بیشترین افزایش تولید را به مقصد کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی خواهند داشت.
ایران با در دست داشتن ٢٧,٥ تریلیون مترمکعب گاز طبیعی، دومین کشور دارنده گاز در جهان به شمار می رود که با وجود ذخایر عظیم گازی پارس جنوبی و اجرای فازهای محتلف توسعه، علاوه بر تامین مصرف داخلی و نیاز به تزریق در راستای ازدیاد برداشت، مقادیر متناسبی از گاز را برای صادرات در نظر دارد.
در کنار رشد روز افزون صنعت گاز در کشور، پتروشیمی نیز یکی از صنایع بزرگ کشور تلقی می شود که این صنعت به عنوان یکی از گزینه‌های صادرات غیر نفتی، در توسعه اقتصاد کشور، بومی کردن فناوری و گسترش صنایع جانبی و پرهیز ار خام فروشی، نقش مهمی را بر عهده دارد.
به این منظور ارزیابی اقتصادی الویت بندی استفاده از گاز در پروژه‌های مختلف از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
پرداختن به ٢ بخش صادرات گاز طبیعی به کشورهای دیگر و یا اختصاص گاز طبیعی به بخش صنعت پتروشیمی و سپس صادرات فرآورده‌های پتروشیمی از جمله پروژه‌های مدنظر برای کشور بود که پس از بررسی با تکنیک‌هایی از قبیل NPV و IRR مشخص شد اختصاص گاز به بخش پتروشیمی می‌تواند ارزش افزوده بالاتری ایجاد کند، ضمن اینکه صادرات گاز از دو طریق خط لوله و ال ان جی نیز از توجیه اقتصادی برخوردار است.
