فردا: سال‌ها پیش زرتشتیان ایران در شهرهای كرمان ، یزد ، تهران و سایر شهرهای زرتشتی نشین برای دفن اجساد درگذشتگان خود از دخمه یا برج خاموشان استفاده می كردند. این دخمه‌ها که بیرون از شهر و آبادی قرار داشتند با حصاری احاطه می‌شدند.
سطح داخلی دخمه به صورت پهنه ی گردی بود كه تمام آن با تخته سنگهای بزرگ مفروش شده و به طور كلی به چهار قسمت تقسیم بندی می شد. نوار دایره ی انتهایی متصل به دیوار پیرامون دخمه كه مخصوص مردهابود. نوار دایره‌ی میانی بعد از قسمت مردها، مخصوص زن‌ها و نوار داخلی مخصوص کودکان بودند.
در مركز دایره چاه استودان یعنی استخوان دان قرار داشت كه وقتی اجساد به وسیله ی مرغان لاشه خور از گوشت و پوست تهی شده و تحت تاثیر آفتاب كاملا" خشك می شدند ، استخوانها را در آن چاه می ریختند تا تبدیل به خاك شوند و اینجا بود كه توانگر و درویش به گاه مرگ در ته این چاه یكسان می شدند.
