به گزارش نفت دیلی، سرپرست پژوهش و فناوری شرکت ملی نفت ایران از شکلگیری شبکه همکاریهای فناورانه صنعت و دانشگاه برای مطالعه روشهای ازدیاد برداشت در ٩ میدان نفتی کشور خبر داد.
ابراهیم طالقانی، قرارداد با دانشگاهها را نقطه عطف فعالیتهای پژوهشی شرکت ملی نفت ایران عنوان کرد و گفت: این قراردادها، به بیان تعریف جدیدی در حوزه ارتباط صنعت و دانشگاه منتهی شده است.
وی افزود: تا پیش از این، عمدتا دانشگاه به صورت فردگرایانه در پروژههای پژوهشی همکاری داشت، اما به واسطه امضای این قراردادها دانشگاهها به صورت گروهی و شبکهای در پیشبرد اهداف پژوهشی و فناورانه نفت ایفای نقش می کنند.
طالقانی با بیان این که مسئولیتپذیری دانشگاهها در اجرای چنین قراردادهایی دوچندان شده است، یادآور شد: دانشگاههای طرف قرارداد شرکت ملی نفت ایران، به عنوان مشاور فناورانه در کنار طرحهای توسعه ای قرار دارند و با تاکید وزیر نفت، این همراهی باید ادامه یابد تا دانشگاهها در فرایند توسعه میدان در قالب قراردادهای جدید نفتی در کنار شرکت توسعه دهنده (داخلی یا خارجی) قرار گیرند.
نتیجهمحوری به جای فرآیندمحوری
وی، نتیجه محور بودن به جای فرآیند محوری را از نقاط تمایز قراردادهای شرکت ملی نفت ایران با دانشگاهها به نسبت دیگر قراردادهای پژوهشی در سطح کشور عنوان کرد و افزود: دانشگاهها با اختیاراتی که دارند، باید نتیجه کار را در زمانبندیهای مشخص به شرکت ملی نفت ایران ارائه دهند.
طالقانی ضرورت بهرهمندی از همکاری دانشگاهها یا شرکتهای خارجی صاحب دانش و تجربه را مورد تاکید قرار داد و گفت: این موضوع با هدف انتقال فناوری مدنظر واقع شده است.
به گفته این مقام مسئول، هماکنون دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی طرف قرارداد شرکت ملی نفت ایران در مطالعه فناورانه ٩ میدان نفتی کشور، شبکه همکاری مشترکی را شکل دادهاند تا با همافزایی و تبادل دانش و تجارب با یکدیگر به بهبود فرایندهای کاری در توسعه میدانها کمک کنند.
وی کاربردی شدن پایاننامههای دانشجویان کارشناسی ارشد و دکترا را در این دانشگاهها از دیگر مزیتهای قراردادهای بالادستی نفت دانست.
قراردادهایی بلندمدت، شناسنامهدار و هویتیافته
طالقانی با بیان اینکه اطلاعات میدانهای موضوع قراردادها به دانشگاهها داده شده است، ادامه داد: با توجه به اطلاعات کاملی که شرکتهای تابعه نفت در قالب قراردادهای محرمانگی در اختیار دانشگاهها قرار دادهاند، دانشگاهها در سالهای آینده به جایی میرسند که اطلاعاتشان درباره مخازن با شرکتهای تابعه برابری خواهد کرد و حتی بیشتر خواهد شد.
وی گفت: این قراردادها، بلندمدت است و در سازمان برنامه و بودجه به ثبت رسیده و دارای شناسنامه و هویت یافته است؛ بنابراین تغییر دولتها تاثیری در روند اجرای آن نخواهد داشت و با جدیت ادامه مییابد.
به گفته طالقانی، این قراردادها زمینه را برای امضای موافقتنامه با دانشگاهها در بخش پایین دست صنعت نفت نیز فراهم کرد و از این رو، گام بزرگ دیگری در مسیر تقویت ارتباط صنعت نفت و دانشگاه برداشته شد.
وی یادآور شد: خوشبختانه شرکت ملی نفت ایران و دانشگاهها به بلوغ کافی برای راهبری و دنبال کردن چنین قراردادهای بزرگی رسیدهاند و امید است با ادامه این روند، شاهد ثمربخشی قراردادها و دستیابی به بهترین روشهای ازدیاد برداشت نفت در میدانهای نامبرده باشیم.
بر اساس این گزارش، قرارداد مطالعه فناورانه ٩ میدان نفتی کشور اواخر سال ٩٣ امضا شد که بر مبنای آن، مطالعه میدان آزادگان جنوبی به انستیتو مهندسی نفت دانشگاه تهران، میدان نفتی دارخوین به دانشگاه امیرکبیر، میدان نفتی سروش به دانشگاه سهند تبریز، میدان اهواز به پژوهشگاه صنعت نفت، میدان کرنج به دانشگاه آزاد اسلامی، میدان کوپال به دانشگاه صنعتی شریف، میدان منصوری به دانشگاه شیراز، میدان گچساران به دانشگاه صنعت نفت و میدان بیبی حکیمه به پژوهشکده ازدیاد برداشت واگذار شد.
