تابناک: یکی از مسائل بغرنج در فرهنگ عمومی نوع نگاه ایرانیان به کار است، نگاهی به فرهنگ کار که نه سازنده است و نه مشکلی از مشکلات کشور را حل می کند .
در فرهنگ دینی و حتی ملی ایرانیان کار به عنوان عبادت تلقی می شود ، بدین معنی که کار به معنای واقعی کار، علاوه بر ایجاد رفاه اجتماعی و منفعت شخصی ، دربردارنده اجر اخروی هم خواهد بود ، اما اکنون ابدا چنین نگاهی به فرهنگ کار در ایران وجود ندارد .
بر اساس این گزارش ، مهاجرین اولیه ای که وارد قاره آمریکا شدند ، مهم ترین دغدغه خود بر ایجاد یک فرهنگ کاری سالم قرار دارند و به عنوان مثال «پیورتین ها» که یکی از اولین گروه هایی بودند که در «نیواینگلند» ساکن شدند عبادت و پرهیزگاری را تنها در اطاعت از دستورات واحکام الهی نمی دانستند ، بلکه فرد پرهیزگار کسی بود که علاوه بر عبادت و انجام دستورات الهی ، با کار و کوشش در رفاه اجتماعی و بهبود زندگی فردی خود بکوشد . کار و مشغله دنیایی جنبه ای از عبادت و اجرای وظایف معنوی بود. رضایت پروردگار زمانی تامین می شد که که فرد علاوه بر انجام وظایف عبادی خود، بیشترو بهتر در جهت بهبود زندگی مادی فعالیت می کرد .
بر این اساس ، آنان معتقد بودند که فرد مومن و پرهیزگار لزوما باید فرد موفقی در خدمت به جامعه باشد و هر نوع بطالت و تنبلی و احتراز از کار و فعالیت را در راه کسب مال ممنوع می دانستند . اگر چه این در بخشی ناشی از فرهنگ پروتستان و یکی از مولفه های اصلی آن یعنی اصالت کار بود که بعدها با گسترش نظام سرمایه داری در بخشی با نگاه افراطی به استعمار بخشی از مردم منجر شد ، اما نکته مهم استفاده از رویکرد دینی برای ارتقاء بهره وری در جامعه بود.
بر اساس این گزارش، دین اسلام که به صراحت کار را جزو عبادات می داند ، مولفه های قوی تر و قدرتمند تری برای پیوند کار دنیوی با اجر اخروی در نظر گرفته است ، اما متاسفانه از جمله تنبل ترین جوامع از نظر تاکید بر انجام کار در حال حاضر جامعه ایرانی است . در چنین جامعه ای علیرغم تاکید بسیار بر انجام کار به عنوان یک عمل توامان مادی و معنوی ، کم کاری ، گذران اوقات کردن ، نگاه به کار به عنوان یک تفنن وسرگرمی غیر سازنده و قرار دادن کار به عنوان تکراری ترین مشغله ، بدون اینکه تولید و یا پیشرفتی در آن دیده شود ، رواج پیدا کرده است و کار نه تنها برای کسب اجر اخروی و ساختن اجتماع صورت نمی گیرد ، بلکه به عنوان رفع تکلیف و خالی نبودن عریضه انجام می پذیرد .
لازم به ذکر است که مقید بودن به تعهد اجتماعی برای ساختن جامعه که خود یک عمل شرعی است به ندرت در بین ایرانیان دیده می شود ، به گونه ای که فرد گرایی منفی هر گونه تعهد اجتماعی را در حوزه کار برای آبادانی کشور از ایرانیان ربوده است و تا نگاه به کار به صورت کلی عوض نشود و کار یک تعهد اجتماعی برای ساختن کشور ، وظیفه ای برای تامین رفاه فردی و جمعی و همچنین عملی عبادی تلقی نگردد، همچنان با عوض شدن دولت ها هیچ تغییری در احوالات جامعه ایجاد نخواهد شد و همین دور باطل ادامه خواهد یافت .
