به گزارش نفت دیلی، فازهای ١٧ و ١٨ پارس جنوبی درحالی پس از ١٠ سال از شروع فعالیت های اجرایی خود آماده افتتاح رسمی است که اولویت بندی فازها و تخصیص منابع مالی در دولت یازدهم جان تازه ای به این فاز داد و طلسم طولانی بودن مدت زمان اجرای آن را شکست.
قرارداد فازهای ١٧ و ١٨ پارس جنوبی که اینک در آستانه افتتاح رسمی است، حدود ١١ سال قبل (٢٢ خردادماه ١٣٨٥)، میان شرکت ملی نفت ایران به کنسرسیومی متشکل از سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، شرکت مهندسی و ساخت تاسیسات دریایی ایران، شرکت ملی حفاری ایران، شرکت مهندسی و ساختمان صنایع نفت و شرکت صنعتی دریایی ایران (صدرا) امضا شد که در ادامه راه و در دولت یازدهم به دلیل تاخیرهای صدرا در ساخت سکو، شرکت ایزوایکو جایگزین این شرکت در فازهای ١٧ و ١٨ شد.
این ٢ فاز که زمان ٥٢ ماه برای اجرای آن تعریف شده بود قرار بود حداکثر تا پایان دولت دهم تکمیل و به بهره برداری برسد اما به مانند بسیاری از پروژه ها در دولت نهم و دهم به دلیل تغییرات مدیریتی، شدت تحریم‌ها و کمبود منابع مالی نیمه کاره ماند و به دولت بعد منتقل شد.
دولت یازدهم که سرکار آمد، پارس جنوبی و برداشت از میدان‌های مشترک اولویت بندی و بر سه موضوع هزینه، زمان و کیفیت تاکید شد و پیمانکاران فازهای پارس جنوبی با این فرمان به جلو حرکت کردند.
محمدرضا چلیپا، مجری طرح توسعه فازهای ۱۷ و ۱۸درباره پیشینه این فازها می گوید: قرارداد اجرای این فاز در سال ١٣٨٥ نهایی و فعالیت‌های اجرایی آن از سال ١٣٨٦ اجرایی شد اما به واسطه تعدد پیمانکاران این طرح و تغییر آنها، کارها پیشرفت چندانی نداشت و اگرچه قرار بود طرح در طی مدت ٥٢ ماه به بهره‌برداری برسد، اما تاخیرهای فراوان باعث تمدید مدت زمان اجرای آن شد. شروع جدی کار از سوی پیمانکاران این طرح با تحریم‌های شدید علیه صنعت نفت همزمان و تامین تجهیزات با مشکل جدی مواجه شد.
او ادامه می دهد: روند کند کار در فازهای ١٧ و ١٨ ادامه داشت تا این‌که درسال ١٣٩٢ با تغییر رویکرد وزارت نفت در دولت یازدهم از جمله مساعدت مالی و حمایت همه جانبه کارفرما و شرکت ملی نفت ایران از پیمانکاران شاهد تحرک در کار بودیم به نحوی که عقب ماندگی ٣٠ درصدی پروژه جبران شد.
فاز ١٧ و ١٨ پارس جنوبی شامل چهار سکوی دریایی جمعا شامل ٤٤ حلقه چاه در فاصله ١٠٥ کیلومتری ساحل عسلویه، دو رشته خط لوله ٣٢ اینچ دریایی انتقال گاز به طول تقریبی (هر خط) ١٠٥ کیلومتر، دو خط لوله ٤ اینچ دریایی جهت انتقال محلول گلایکول به طول تقریبی(هر خط) ١٠٥ کیلومتر است.
مجری طرح توسعه فازهای ۱۷ و ۱۸ یکی از مهمترین چالش‌های فازهای ١٧ و ١٨ پارس جنوبی را طراحی پالایشگاه آن می داند: " اکنون که وارد دهمین سال اجرای این فازها و آماده بهره‌برداری از آنها شده‌ایم، یکی از چالش‌های پیش روی آن را می‌توان طراحی پالایشگاه عنوان کرد که به نوعی با پالایشگاه‌های دیگر پارس جنوبی متفاوت است، تفاوت از این جهت که در ابتدا طراحی پالایشگاه از سوی شرکت‌های خارجی انجام شد، اما پس از آن ناچار شدیم در طراحی پایه تغییراتی بدهیم که همین امر سبب شد تا تجربه جدیدی در طراحی و راه‌اندازی طرح‌ها کسب کنیم."
١٨٠ میلیون ساعت کار در فاز ١٧ و ١٨ پارس جنوبی
پارس جنوبی نقش کلیدی در ایجاد اشتغال در کشور داشته است. در هر فاز پارس جنوبی در اوج فعالیت بی شک حداقل ١٠ میلیون نفر ساعت کار ثبت شده است، مجری فاز ١٧ و ١٨ درباره اشتغال در این فازها می گوید: بیش از ١٨٠ میلیون نفر ساعت کار در اجرای این پروژه صورت گرفته است.
او نقش سهم داخل را در نصب و راه اندازی فازهای ١٧ و ١٨ پارس جنوبی نزدیک ١٠٠ درصد عنوان و تصریح می کند: از کل طرح فازهای ١٧ و ١٨ پارس جنوبی، سهم بخش مهندسی ٤ درصد، خرید تجهیزات و کالاها ٥٩ درصد و ساخت، نصب و راه‌اندازی ٣٧ درصد است که به ترتیب سهم بخش داخلی در این قسمت‌ها ٨٨ درصد، ٤١درصد و ٩٩,٤ درصد است.
مجری فازهای ١٧ و ١٨ پارس جنوبی با یادآوری این که طی ٣ سال اخیر ٣٧درصد وزنی فعالیت‌های مربوط به بخش پالایشگاه تکمیل شد، به نحوی که توانستیم ساعت ١٠ شب ٣٠ دیماه سال ١٣٩٣، اولین واحد پالایشی خود را راه‌اندازی کرده و گاز را به شبکه سراسری تزریق کنیم، می افزاید: آن هم در شرایطی که حتی وزارت نفت هم گمان نمی‌کرد بتوانیم گاز را در شرایطی که کشور با کمبود این عامل حیاتی مواجه است، آن را به شبکه سراسری تزریق کنیم.
چلیپا معتقد است: امروز پیمانکاران ایرانی در پارس جنوبی به قدری توانمند شده‌اند که وزارت نفت صلاحیت آنها را برای فعالیت در بخش اکتشاف و تولید تایید کرده و می‌توانند بدون نگرانی، پروژه‌های فراساحل و ساخت پالایشگاه را اجرا کنند؛ آن هم در شرایطی که کمتر شرکتی می‌تواند مگاپروژه‌هایی با این عظمت را به اجرا رد آورد.
تاسیسات ساحلی فازهای ١٧ و ١٨ پارس جنوبی شامل واحدهای دریافت و جداسازی گاز و میعانات، تثبیت میعانات گازی، چهار ردیف تصفیه گاز شامل واحدهای شیرین سازی، نمزدایی، تنظیم نقطه شبنم و مرکاپتان زدایی هرکدام به ظرفیت پالایش ٥٠٠ میلیون فوت مکعب در روز، واحد فشرده سازی و تراکم گاز جهت صادرات، واحدهای استحصال و بازیافت گوگرد به همراه واحد جداسازی و دانه بندی گوگرد و واحد احیاء منواتیلن گلایکول، سرویسهای جانبی شامل بخار، توزیع برق، آبگیری از دریا و سرویس های متفرقه از قبیل نیتروژن، هوای فشرده و غیره، سیستم تصفیه آبهای صنعتی و فاضلاب و سیستم‌های مشعل جهت تخلیه اضطراری، سیستم سوخت گاز و دیزل پالایشگاه، سیستم آب آتشنشانی (مخزن و تلمبه ها و شبکه) اطاقهای کنترل، پستهای برق، آزمایشگاه، انبار، کارگاه، دفاتر و غیره، چهار مخزن جهت ذخیره و صادرات میعانات گازی، مخازن ذخیره سازی LPG است.
