به گزارش نفت دیلی، علی اصغر زرگر، کارشناس اقتصاد سیاسی در این باره گفت: درست است که سیاست اقتصادی ایران نگاه به درون و استفاده از سرمایههای داخلی است، اما در عین حال برای توسعه بخشهایی از اقتصاد نیاز به سرمایه گذاری عظیم و فناوری روز دنیا داریم، زیرا اکنون آنچه بیش از همه به آن نیازمندیم ایجاد اشتغال است و برای این اشتغالزایی نیز باید موتور اقتصاد کشور حرکت کند که یکی از لوازم این حرکت توسعه صنعت نفت است.
وی افزود: خواه ناخواه زمانی که یک شرکت خارجی وارد کشور میشود شرکتهای دیگری نیز درخواست حضور خواهند داشت، بنابراین به طور کلی اگر باب سرمایه گذاری خارجی باز شود و قراردادها به مرحله عمل برسند، نخست اقتصاد کشور از رکود خارج شده و فعال میشود، دوم این که سیگنالهای مثبتی مبنی بر سیاست تعامل جویانه ایران به جهان مخابره میشود.
این کارشناس اقتصاد سیاسی تصریح کرد: وقتی شرکتهای بزرگ سرمایه گذاری وارد صنعت نفت ایران میشوند بدون شک برای مراودات پولی، صدور حواله و انتقال ارز باید بانکهای بینالمللی فعال نیز شوند و به این ترتیب بانکها نیز گشایش مییابند و به تبع آن همکاریها گسترش مییابد و این مسیر تاثیر شگرفی نه فقط در صنعت نفت بلکه در کل اقتصاد خواهد داشت.
این کارشناس اقتصاد سیاسی عنوان کرد: هم اکنون با وجود سیاست تنشزایی که آمریکا در خاورمیانه پیش گرفته ترامپ دولتی تاجر را بر سر کار آورده، به طوری که حتی زمانی که کنگره تحریمهایی علیه ایران طراحی میکند، بوئینگ به صورت علنی با شرکتهای هواپیمایی ایران قرارداد میبندد، بنابراین میبینیم که بخش سیاسی و تجاری خود را جدا کردهاند همین الگو نشان میدهد آمریکا دست شرکتهای تجاری اروپا را نیز باز گذاشته است و حتی در آینده نه چندان دور ممکن است شاهد حضور شرکتهای آمریکایی در عرصه صنعت نفت نیز باشیم و این مسئله بیانگر این امر است که دنیا به این تفاهم رسیده که ایران سیاست درستی در ارتباط با دنیا در پیش گرفته است.
وی ادامه داد: اجرایی شدن قراردادهای جدید نفتی علاوه بر توسعه صنعت نفت و رشد اقتصاد کشور به دنیا اعلام میکند که ایران با وجود جنگ با تروریسم با سیاستهای صلح طلبانه دنیا همگام است و حضور شرکتهای خارجی در بزرگترین پروژههای اقتصادی ایران بیانگر قدرت و دیپلماسی نرم جمهوری اسلامی است.
زرگر گفت: آنچه کشور ما در این برهه از زمان بیش از پیش به آن نیاز دارد تک صدایی در جذب سرمایه و فناوری روزآمد دنیاست، اکنون همگان واقفند که نمیتوان دور کشورها حصار کشید، زیرا برای توسعه کشور نمیتوانیم تنها به منابع داخلی متکی باشیم، ما نیاز به بازاریابی برای محصولات مان داریم، ما باید کالاهای مورد نیازمان را با کمترین قیمت و بالاترین کیفیت خریداری کنیم و این همان مسیری است که بسیاری از کشورهای توسعه یافته طی کردهاند.
این کارشناس اقتصاد سیاسی با بیان اینکه ما باید با یک زبان با دنیا سخن بگوییم و از ایجاد سردرگمی بپرهیزیم، گفت: اینکه کشوری بتواند کالایی و دانشی را که خود امکان تولید آن را ندارد وارد کرده تا خود نیز بتواند صاحب آن فناوری و دانش ساخت شود، یک مزیت اقتصادی است، بنابراین باید بیش از این از آسیب پذیر شدن صنایع کشور جلوگیری کنیم و با اتخاذ سیاست تعاملی ثابت رویکرد توسعه اقتصادی کشور را دنبال کنیم.