به گزارش نفت دیلی، فریدون رحیمی، از جمله کولبرانی به شمار می‌آید که به دلیل بیکاری، نبود فرصت اشتغال، تامین مخارج زندگی و هزینه‌های درمانی فرزند خود که نارسایی کلیه دارد، پیش از این برای کولبری راهی نقاط سخت‌گذر مرزی می‌شد، اما هم اکنون با ورود گاز به این منطقه، جانشین گازبان روستای انجینه شده است.
وی که هرماه برای درمان دخترش به شهر مراجعه می‌کند و هزینه زندگی‌اش به همین دلیل افزایش یافته است، درباره دوران کولبری خود عنوان کرد: پیش از این در کار قاچاق بودم و لوازم الکترونیکی و لاستیک را از طریق کوله از عراق به ایران می‌آوردم.
کولبر یا به زبان اهالی منطقه صفر مرزی بوالحسن و انجینه شهرستان بانه استان کردستان قاچاق فروش افرادی هستند که از گذرگاه‌های غیررسمی مرزی و مناطق سخت‌گذر، کالاها را روی شانه‌هایشان یا گاهی با کمک چارپایان به داخل مرزهای ایران حمل و در ازای این کار طاقت‌فرسا و دشوار تنها ۳۰ هزار تومان دریافت می‌کنند.
نبود کار، سودآوری نامناسب در حوزه فعالیت‌های کشاورزی و زراعی، خشکسالی و مشکلات توسعه نیافتن این مناطق را می‌توان از دلایلی برشمرد که برخی ساکنان روستاهای مرزی به این شغل دشوار روی می‌آورند.
پوشاک، منسوجات، لاستیک خودرو، بخاری، تلویزیون، سیگار و کولر از عمده کالاها و محصولات قاچاقی به شمار می‌آیند که تنها برای امرار معاش روزانه از سوی کولبرها حمل می‌شوند.
به اذعان اهالی این روستاها، کولبری شغلی کاذب است که به دلیل نبود کار در مناطق مرزی و تامین هزینه زندگی، حتی خطر رفتن روی مین نیز نتوانسته است مانعی برای انجام آن باشد، تعدادی از مردم این مناطق به ناچار برای تامین بخشی از هزینه‌های زندگی، با روی آوردن به کولبری، سختی‌ها و رنج‌های این شغل را به جان می‌خرند.
بهمن ماه پارسال بود که به دلیل زیر آوار بهمن ماندن تعدادی از کولبران، این موضوع به مجلس شورای اسلامی نیز کشیده و در قالب طرح ۲ فوریتی قرار شد کولبرها در مدت سه تا پنج سال، صاحب شغلی پایدار و به چرخه اقتصادی رسمی وارد شوند.
با نگاهی به فعالیت‌های سال‌های گذشته دولت در مسیر ایجاد شغل پایدار و تاکید امسال مقام معظم رهبری در باره تولید و اشتغال، برنامه‌ریزی برای توسعه زیرساخت‌های اقتصادی مناطق روستایی در اولویت قرار گرفته است.
در این مسیر، گاز به عنوان عاملی برای توسعه پایدار می‌تواند بخشی از زیرساخت‌های لازم را در حوزه رونق اقتصادی روستاهای مرزی ایجاد کند و در ابلاغیه اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهوری و رئیس ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی مبنی بر گازرسانی به ۹۰۰ هزار مشترک روستایی در مناطق مرزی نیز تاکید شده است.
جانشین گازبان روستای انجینه درباره مشکلات کولبری گفت: شب‌ها برای انتقال اجناس به عراق می‌رفتیم و این لوازم را با کول به ایران آورده و بابت هر بار ۳۰ تا ۵۰ هزار تومان دستمزد دریافت می‌کردیم.
در هر ماه حداکثر ۹ روز می‌توانستیم کولبری کنیم و از زمانی که از خانه خارج می‌شدیم تا زمانی که بازگردیم، به خاطر دل نگرانی، همسرم چند بار تماس می‌گرفت و کافی بود یکبار امکان پاسخگویی وجود نداشته باشد و در فرصت بعد، باید به هر نحوی که شده ثابت می‌کردیم سالم و سلامت هستیم تا بی‌تابی او از میان برود.
با بستن مرزها و تشدید برخورد با قاچاق، مدتی نیز در بازارچه مرزی کولبری کردم، در بازارچه، وسایل را از مرز عراق به مرز ایران آورده و به صاحب بار تحویل می‌دادیم و ۲۰ تا ۵۰ تومان دستمزد دریافت می‌کردیم.
وی که هم اکنون به عنوان جانشین گازبان روستای انجینه شهرستان بانه استان کردستان مشغول به فعالیت است، درباره گذر از دوران کولبری و فعالیت در صنعت گاز تصریح کرد: از زمانی که گاز به این منطقه آمده و شغل ثابت دارم، با وجود حقوق پایین، دیگر کولبری نمی‌کنم و به نوعی آرامش به خانه ام بازگشته است.
هم اکنون که در گاز مشغول به کار هستم، خیال خانواده راحت است و با گازبانی هزینه‌های زندگی تامین می‌شود.
با ورود گاز به این منطقه، نحوه زندگی با گذشته تفاوت زیادی دارد، زمانی که گاز نبود، باید به شهر رفته و کپسول تهیه می‌کردیم و اینک دیگر از به دوش کشیدن کپسول و تامین نفت سفید در زمستان خبری نیست.
قصه پرغصه کولبری همچنان در مناطق مرزی ادامه دارد و آن‌ها این بار به جای کالای قاچاق، کیسه‌های خاک را برای اجرای خط لوله گاز روی شانه‌هایشان می‌گذارند تا با توسعه زیرساخت‌های گازرسانی در نقاط بیشتر، شاهد کاهش شغل‌های کاذب و رونق کسب و کار هم کیشان خود باشند.
ورود گاز زندکی مردم این منطقه را تغییر داده است و با توسعه بیش از پیش آن، شاهد شکوفایی هرچه بیشتر اقتصاد و تغییر زندگی اهالی آن خواهیم بود.
