فارس: دانشمندان و مخترعین و عرفای ما گمنامند، آن وقت اسم این افراد سر زبان‌هاست تا حدی که مرگ گربه‌شان اخبار می‌شود. ناراحتی از مرگ یک حیوان خانگی را درک می‌کنم ولی این دیگر از حد گذشته است. به کجا می‌رویم؟
به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، هانیه توسلی بازیگر کشورمان در پی مرگ گربه‌اش متن عجیبی را در صفحه مجازی خود منتشر کرد و نوشت: «بخواب مامان جان. بخواب تنها دلخوشیم. بخواب شیرین عسلم. منو ببخش. دیگه آرزویى ندارم. دیگه هیچى نمى خوام از خدا. دیگه بى‌حس شدم. دیگه تموم شدم. فقط منتظرم که زودتر بیام پیشت. همین.» این ابراز احساسات توسلی با واکنش‌های گسترده‌ای در فضای مجازی همراه شد.
در همین رابطه، علیرضا بازارگان عضو هیئت علمی دانشگاه خواجه نصیر یادداشتی منتشر کرده که متن آن بدین شرح است:
شاید در خبرها دیده باشید که حیوان خانگی خانم توسلی مرده است و ایشان در عزای گربه گفته است: «بخواب تنها دلخوشیم. دیگه هیچی نمیخوام از خدا. دیگه تموم شدم. فقط منتظرم که زودتر بیام پیشت.» ضمن تسلیت به خانم توسلی برای این حادثه، در این نوشتار توضیح خواهم داد که چرا این اتفاق من را نیز ناراحت کرده است، به ویژه در سه سطح: برای خانم توسلی، برای اصحاب سینما و برای جامعه ایران.
۱ـ برای خانم توسلی:
بعد از انتشار این خبر، بسیاری از هموطنان خانم توسلی را مسخره کرده‌اند. به نظر من این کار خیلی زشت است. یادمان باشد، کسی که آن قدر بی‌هویت است که این طور در مرگ یک گربه ناله می‌کند و خبر آن را با تمام دنیا به اشتراک می‌گذارد یک بیمار است، و هرگز نباید یک بیمار را مسخره کرد.
۲ـ برای اصحاب سینما:
بسیاری از متفکرین و دانشمندان نسبت به هنرپیشه‌ها حس خوبی ندارند و آنها را به پوچ و سطحی بودن متهم می‌کنند. با انتشار این نوع خبرها و روشن شدن آنچه در دل و مغز هنرپیشه‌ها می‌گذرد، این بدبینی فقط تشدید می‌شود و آبروی آنها بیشتر از بین می‌رود.
۳ـ برای جامعه ایران:
نباید برای جامعه‌ای که چنین افرادی را الگوی خودش قرار داده ناراحت بود؟ دانشمندان و مخترعین و عرفای ما گمنامند، آن وقت اسم این افراد سر زبان‌هاست تا حدی که مرگ گربه‌شان اخبار می‌شود. چرا جامعه ما در حال از دست دادن مزیت نسبی خودش (آرمان‌ها) در مقایسه با جوامع دیگر دنیاست، و روز‌به‌روز بیشتر شبیه آنها می‌شویم؟
من ناراحتی از مرگ یک حیوان خانگی را درک می‌کنم، و رقیق بودن قلب به نظرم چیزِ خوبی است، ولی این دیگر از حد گذشته است. به کجا می‌رویم؟
