به گزارش نفت دیلی ، اوپک در بخشی از گزارش اخیر خود با عنوان «چشم انداز ۲۰۴۰» تأثیر فناوری اطلاعات و فناوری‌های نو را در آینده صنعت نفت بررسی کرده است که در ادامه ترجمه بخشی از آن می‌آید.
ارتقای بهره‌وری و فناوری‌های خلاقانه تنها بعد تقاضا را در بازار انرژی تحت تأثیر قرار نمی‌دهند؛ بلکه چندین تحول مهم نیز در بعد تولید ایجاد می‌کنند.
برای نمونه، حفاری جهت‌دار در کنار شکست هیدرولیکی، دسترسی به ذخایر نفتی را که در گذشته غیر اقتصادی تلقی می‌شدند، ممکن کردند. مجموع تجربه فنی و عملیاتی، به ویژه در آمریکا، به احتمال زیاد توسعه بیشتری خواهد یافت و بهره‌وری در حفاری و شکست هیدرولیکی را ارتقا می‌دهد و هزینه تولید را پایین می‌آورد.
با وجود انتقادها از این فناوری به دلیل آسیب رساندن به محیط ریست با مواد شیمیایی مورد استفاده برای شکست هیدرولیکی و خنک‌سازی و یا سوزاندن ناقص گازهای همراه، تحولات اخیر فناوری این چالش‌ها را مورد توجه قرار داده و انتظار می‌رود در آینده نزدیک، راه‌حل‌هایی برای آنها ارائه شوند.
ضخامت کمتر لایه‌های زمین‌شناسی با احتمال دارا بودن ذخایر نفت، نیازمند تجهیزات لرزه‌نگاری ارتقا یافته است تا بهره‌برداری از ذخایر به دام افتاده را آسان‌تر کند.
قدرت محاسباتی روزافزون تجهیزات نوین فناوری اطلاعات، در کنار جمع‌آوری مستمر داده‌ها درباره ویژگی‌های زمین‌شناختی و جغرافیایی بخش‌های بزرگی از پوسته زمین، به ارتقاء اکتشاف ذخایر جدید و ارزیابی ذخایر کنونی کمک می‌کنند.
روش‌های خلاقانه تصویربرداری، از جمله روش‌های لرزه‌نگاری چند بعدی و لرزه‌نگاری همزمان، برای دستیابی به این اهداف مهم هستند. رویکرد کلی به سوی تجمیع دامنه‌ای گسترده از منابع اطلاعاتی برای ارائه یک تصویر جامع و دقیق که به آن راهبرد بزرگ-داده گفته می‌شود، می‌تواند نقشی فزاینده در آینده صنعت نفت و گاز ایفا کند.
یکی دیگر مسائل مرتبط، استفاده از روش «ازدیاد برداشت نفت» (EOR) برای حفظ و افزایش تولید از میدان‌هایی است که در یک دهه گذشته، میدان‌های فرسوده نامیده می‌شدند. این یک دارایی مهم برای کشورهای تولیدکننده نفت است. در حالی که یکی از روش‌های نخست ازدیاد برداشت نفت، استفاده از آب برای بیرون کشیدن نفت موجود بود، اکنون گاز کربنیک نیز به کار گرفته می‌شود و ممکن است جایگاه مهمتری نیز پیدا کند. این کار از آزادسازی گازهای گلخانه‌ای در جو هنگام تولید نفت جلوگیری می‌کند و به کاهش آلایندگی گاز کربنیک در صنعت نفت کمک می‌کند.
فرآورده‌های جانبی بی استفاده که در گذشته تخلیه، سوزانده می‌شدند و یا به چاه‌ها برگردانده می‌شدند، اکنون برای کاربرد اقتصادی هدایت می‌شوند.
بهره‌برداری از انرژی‌های تجدیدپذیر برای تولید بخار و برق و همچنین بهره‌برداری و انتقال در آینده نقشی فزاینده خواهند داشت، اگرچه این کار از سطحی نسبتاً پایین آغاز می‌شود.
به طور خلاصه، می‌توان نتیجه گرفت که با وجود تلاش‌های فنی برای استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر به جای سوخت‌های فسیلی، این سوخت‌ها همچنان منبع اصلی انرژی در آینده قابل پیش‌بینی باقی می‌مانند. پیشرفت‌های فناوری تنها به انرژی‌های تجدید پذیر کمک نمی‌کنند، بلکه به ارتقای بهره‌وری انرژی به طور کلی یاری می‌رسانند. برای نمونه، با وجود ارزان‌تر شدن باطری‌ها، خودروهای سنتی با موتور درون‌سوز نیز می‌توانند به استفاده از فناوری‌های هیبریدی مجهز شوند.
یک جنبه مهم این است که میزان آلایندگی نفت و گاز در مقایسه با زغال سنگ سبب می‌شود این منابع انرژی از جنبه ایجاد گازهای گلخانه‌ای، مناسب‌تر باشند. کاهش آلایندگی‌های گازکربنیک می‌تواند با مهار و استفاده از کربن در صنعت نفت (و تزریق دوباره آن به میدان‌ها برای افزایش فشار) نیز محقق شود و در بسیاری از موارد احتمالاً راه‌حل اقتصادی‌تری از انرژی‌های تجدیدپذیر به شمار آید.
