ابراهیم طالقانی به ضرورت‌هایی که سبب شد شرکت ملی نفت در حوزه افزایه‌های حفاری و دانش فنی مرتبط با آن فعالیت کند، اشاره کرد و افزود: در سال‌های گذشته راهبرد پژوهش و فناوری را به سمت انجام پژوهش‌ها و مطالعات کاربردی تغییر داده‌ایم.
وی افزود: یکی از پارامترها برای هدف‌گذاری انجام تحقیقات کاربردی، رفع نیازهای صنعت نفت، به‌ویژه مواردی بود که هزینه‌های زیادی را تحمیل می‌کرد، علاوه بر هزینه‌های بسیار گزاف این افزایه‌ها، کیفیت پایین اغلب آنها یکی از عمده‌ترین دلایل ضرورت اجرای این طرح است.
طالقانی تصریح کرد: جلوگیری از خروج ارز و اشتغال‌زایی و همچنین مسائل محیط زیستی و مدیریت مخازن از موارد مثبتی است که ما را بر آن داشت تا این طرح پژوهشی را در دستور کار قرار دهیم.
مدیر پژوهش و فناوری شرکت ملی نفت با بیان این‌که این طرح پژوهشی با پژوهشگاه صنعت نفت تعریف شده است، عنوان کرد: ویژگی منحصربه‌فرد پژوهشگاه صنعت نفت، داشتن بخش‌های تحقیقاتی متعدد در پردیس بالادستی است، به‌ویژه در بخش سیمان و افزایه‌های آن که آزمایشگاه مرجع محسوب می‌شود.
وی گفت: تجربه پروژه‌های تحقیقاتی گذشته پژوهشگاه و نیز پروژه‌های راهبردی که مدیریت پژوهش و فناوری در طول برنامه چهارم تعریف کرده بود، این باور را به‌وجود آورد که پژوهشگاه صنعت نفت آمادگی زیادی در بخش دانش و علوم پایه دارد.
طالقانی ادامه داد: طراحی فرمولاسیون افزایه‌ها در این پروژه انجام شده است، اما در مورد چاه‌هایی که ویژگی‌های مختلفی دارند، ترکیب‌هایی از این افزایه‌ها استفاده می‌شود و همین نحوه استفاده، دانش خاص خود را می‌طلبد.
مدیر پژوهش و فناوری شرکت ملی نفت به همکاری سه‌جانبه در این مگاپروژه نیز اشاره کرد و افزود: در مثلث همکاری این پروژه، پژوهشگاه صنعت نفت و واحدهای تحقیقاتی یک ضلع مثلث، مدیریت پژوهش و فناوری شرکت ملی نفت به عنوان کارفرما و طرف قرارداد این پروژه‌ها ضلع دوم و یک شرکت عملیاتی (مدیریت اکتشاف، شرکت نفت مناطق مرکزی) ضلع سوم را تشکیل می‌دهد.
وی عنوان کرد: در این طرح پیش‌بینی شده بود که تست میدانی برای افزایه‌های به دست آمده در سه مرحله انجام شود که برای آن چاه شماره ۲۲ میدان نفتی چشمه خوش از شرکت نفت مناطق مرکزی ایران در نظر گرفته شده بود. در این چاه میدان نفتی چشمه‌خوش در ۲ نوبت تست میدانی در ۲ عمق و با سایز مختلف مته و لوله جداری مختلف با موفقیت کامل انجام شده است.
طالقانی با تاکید بر این‌که در این طرح تا حدود زیادی به خودکفایی دست‌یافته‌ایم، تصریح کرد: بیشتر مواد در داخل وجود دارد، اما نمی‌توانستیم از آن استفاده کنیم، زیرا دانش فنی مربوط به آنها در کشور وجود نداشت و هم اکنون نیز ممکن است بخش اندکی از مواد مصرفی وارداتی باشد، اما می‌دانیم چه ماده‌ای باید تهیه شود که با این نگاه، بومی‌سازی انجام و سهم مواد وارداتی بسیار اندک شده است.
