ایسنا: در ماه اوت سال 2010، محققان با استفاده از تصاویر دوربین زاویه باریک متعلق به LROC، کشف 14 صخره را بر روی سطح ماه گزارش کردند و این رقم صرف‌نظر از 70 صخره شناخته‌شده دیگری بود که تصاویر دوربین پانورامایی با وضوح محدود آپولو نشان داده بودند.

در این جا، به دلیل توزیع تصادفی در سراسر سطح ماه، تیم علمی نتیجه گرفت که ماه در حال کوچک‌شدن است.

طول این گسل‌های کوچک معمولا کمتر از 10 کیلومتر است و فقط ده‌ها متر ارتفاع دارند. بیشتر آن‌ها احتمالا به دلیل انقباض کلی ناشی از خنک‌شدن بخش درونی داغ ماه شکل گرفته‌اند.

زمانی که بخش درونی این قمر خنک می‌شود و بخش‌هایی از هسته بیرونی مایع منجمد می‌شوند، حجم ماه کاهش و بنابراین کوچک می‌شود و پوسته جامد آن خمیدگی پیدا می‌کند.

هم‌اکنون «دوربین مدارگرد شناسایی ماه» (LROC) با گذشت شش سال از حضور خود در مدار، از حدود سه چهارم سطح ماه در وضوح بالا تصویربرداری و امکان کشف بیش از 3000 مورد گسل بیشتر را فراهم کرد.

بررسی جهت‌های این بریدگی‌های کوچک نشان می‌دهد گسل‌های ایجادشده به هنگام کوچک‌شدن ماه، تحت تاثیر منبع غیرمنتظره‌ای‌ یعنی نیروهای جزر و مد گرانشی از سوی زمین هستند.

الگوی جهت‌های هزاران گسل نشان می‌دهد جزر و مد گرانشی زمین بر شکل‌گیری آن‌ها اثر می‌گذارد و به نوعی آن‌ها را ماساژ و از نو آرایش می‌کند.

جزئیات این مطالعه در مجله Geology ارائه شده است.