به گزارش نفت دیلی، یران با در اختیار داشتن حدود ٢٧ تریلیون متر مکعب گاز طبیعی؛ معادل ١٥ درصد ذخایر گازی کل دنیا پس از روسیه در رتبه دوم قرار دارد، استفاده بهینه از این ذخایر عظیم، نیازمند برنامه ریزی دقیق علمی بلند مدت، مطالعه و شناخت کامل جنبه های مختلف مربوطه است.

منافع عمده حاصل از درآمدهای ارزی گاز می تواند ناشی از صادرات گاز طبیعی، محصولات پتروشیمی با خوراک گازی، افزایش صادرات نفت خام ناشی از تزریق گاز به میدانهای نفتی و افزایش صادرات فرآورده های نفتی ناشی از جایگزینی مصرف داخلی گاز طبیعی باشد.

بنابراین مطالعه و شناخت علمی و تدوین مدل اقتصادی برای هر کدام از این بخشهای فوق اهمیت خاصی دارد.

در مقاله «مقایسه اقتصادی تزریق گاز طبیعی به میادین نفتی و صادارت آن» با توجه به حجم عظیم ذخایر گازی ایران، موقعیت ممتاز راهبردی کشور و همچنین حجم عظیم ذخایر نفتی و شرایط فنی و فیزیکی آنها، طرح ارزیابی دو بحث مربوط به صادرات گاز طبیعی و تزریق گاز طبیعی به میدانهای نفتی به منظور افزایش ضریب بازیافت، به عنوان دو گزینه استفاده از ذخایر گاز طبیعی کشور بررسی شده است.

نتایج حاصل از محاسبه های نرح بازدهی اقتصادی تزریق ٦٠ میلیون متر مکعب گاز طبیعی به میدان نفتی آغاجاری (معادل سه درصد افزایش ضریب بازیافت) و همچنین نرخ بازدهی اقتصادی صادرات همین مقدار گاز طبیعی به هند از طریق خط لوله در قیمتهای مختلف نفت خام، نشان می دهند که در قیمتهای بالای نفت، پروژه تزریق گاز طبیعی در مقایسه با پروژه صادرات گاز طبیعی بازدهی بیشتری دارد.

محاسبه ها نشان می دهند که در قیمتهای بالاتر از ٥٥ دلار برای هر بشکه نفت خام، ارزش اقتصادی پروژه تزریق نسبت به پروژه صادرات گاز بالاتر است.

همچنین مقایسه نرح بازدهی اقتصادی تزریق ١٥٠ میلیون مترمکعب گاز طبیعی به میدان نفتی آغاجاری و نرخ بازدهی اقتصادی صادرات همین مقدار گاز طبیعی به هند از طریق خط لوله در قیمتهای محتلف پروژه، تزریق از ارزش اقتصادی پروژه صادرات فراتر می رود.