به گزارش نفت دیلی، سهم کشورهای صادرکننده نفت خاورمیانه در واردات نفت خام چین در فاصله سالهای ٢٠١١ تا ٢٠١٥ بدون تغییر حفظ شده است.
واردات نفت خام چین در سال ٢٠١١ در سطح پنج میلیون و ١٠٠ هزار بشکه در روز قرار داشت، که از این میزان، حدود دو میلیون و ٦١٠ هزار بشکه در روز معادل (٥١درصد) از سوی صادرکنندگان خاورمیانه ای تامین شد.
در سال ٢٠١٥ واردات نفت خام چین با ٣٢ درصد افزایش به میانگین ٦ میلیون و ٧٤٠ هزار بشکه در روز رسید. در این فاصله، کشورهای خاورمیانه با وجود رقبای مهمی چون روسیه و دیگر صادرکنندگان غیر اوپکی، توانستند سهم خود در بازار نفت چین را حفظ کرده و صادرات خود به این کشور را به روزانه سه میلیون و ٤١٠ هزار بشکه در روز (بیش از ٥٠ درصد) افزایش دهند.
در همین زمان، حجم صادرات روزانه نفت خام روسیه به چین، بیش از دو برابر شد و از ٣٩٦ هزار بشکه در روز در سال ٢٠١١، به حدود ٨٥٠ هزار بشکه در روز در سال ٢٠١٥ افزایش یافت.
همزمان با افزایش میزان صادرات کشورهای خاورمیانه به چین در این دوره، به وجود آمدن برخی تغییرات در میزان صادرات نفت خام هر کدام از کشورهای خاورمیانه ای به این مصرف کننده بزرگ قابل توجه است.
صادرات نفت خام عراق به چین از میانگین ٢٧٧ هزار بشکه در روز در سال ٢٠١١ به حدود ٦٥٠ هزار بشکه در روز درسال ٢٠١٥ افزایش یافت. همچنین عمان توانسته است دراین مدت، صادرات روزانه نفت خام خود به چین را حدودا ٣٠٠ هزار بشکه افزایش (معادل ٧٦ درصد) نسبت به سال ٢٠١١ به ٦٤٥ هزار بشکه در روز افزایش دهد.
به واسطه تحریمهای اعمال شده بر علیه ایران در این مدت، حجم صادرات نفت خام ایران به چین در سال ٢٠١٥ با حدود ٢٠هزار بشکه کاهش نسبت به سال ٢٠١١ به میانگین ٥٣٥ هزار بشکه در روز رسید. صادرات نفت خام عربستان به چین نیز در این مدت حدود پنج هزار بشکه افزایش یافت و به یک میلیون و ١٥ هزار بشکه در روز در سال ٢٠١٥ رسیده است.
با این حال، آنچه بعنوان یک زنگ خطر جدی برای سهم عربستان در بازار نفت چین به شمار میرود، بازگشت تدریجی عرضه نفت خام ایران به دلیل برداشته شدن تحریمهای بین المللی است که می تواند به ورود بیشتر نفت ایران به بازار چین منجر شود.
برای مقابله با این رخداد احتمالی، عربستان و دیگر صادرکنندگان خاورمیانه ای، چند گزینه را پیش روی خود دارند. برخی از آنها همچون عربستان و کویت به دنبال آن هستند تا با سرمایه گذاری در بخش پایین دستی صنعت نفت چین، امنیت تقاضا برای نفت خود در سال ٢٠١٦ و سالهای آینده را تضمین کنند.
مانع مهم پیش روی این امر، زمانبر بودن آن است و در نتیجه نمی توان تا پیش از سال ٢٠١٧، نتایج و آثار آن بر افزایش سهم این کشورها در واردات نفت خام چین را مشاهده کرد. گزینه دیگر در این زمینه، ارائه تخفیف هایی در زمینه فروش نفت به خریداران چینی است تا بدینوسیله تولیدکنندگان حاشیه خلیج فارس بتوانند سهم خود درواردات نفت چین را حفظ کنند. استفاده از این گزینه نیز با توجه به کاهش شدید بهای نفت از احتمال کمی برخورداراست.
