به گزارش نفت دیلی، سکوی امیر کبیر تنها سکوی نیمه شناور ایران است که به منظور انجام عملیات حفاری اکتشافی و توسعه‌ای در دریای خزر ساخته شده است و به دلیل شناور بودن این دستگاه، مهار آن در محل حفاری اهمیت ویژه‌ای دارد.

بر پایه مقاله ای از شرکت نفت خزر که با عنوان "مهار سکوی نیمه شناور امیرکبیر در آب های عمیق دریای خزر" در ماهنامه اکتشاف و تولید چاپ شده است، بیشترین کاربرد سکوهای نیمه شناور در حفاری و بهره‌بردای از میدانهای نفت و گاز در آبهای نیمه عمیق تا عمیق است که بر این اساس نخستین سکوی نیمه شناور در سال ١٩٦١ ابداع شد و تاکنون ٦ نسل از آنها ساخته شده است.

در مقایسه با سایر سازه‌های شناور،‌ سکوهای نیمه شناور به دلیل سطح تماس کمترشان با آب، در برابر نیروهای وارده حساسیت بیشتری دارند و به همین دلیل مهار آنها نیز پیچیده‌تر است.

مهمترین نیروهای موثر بر پایداری سازه‌های شناور نیروهای ناشی از جریان زیرسطحی آبهای دریا و اقیانوس، ‌جریان باد و موج هستند، بنابراین مهار سکوهای نیمه شناور را می‌توان فرایندی عنوان کرد که با پیش بینی نیروهای موثر بر سکو آغاز شده، با تعیین اثر این نیروها بر پایداری سکو برنامه‌ریزی و طراحی شده و سرانجام با اجرای طرح ارائه شده پایان می‌یابد.

سکوی نیمه شناور امیرکبیر

وزارت نفت همسو با سیاست خودکفایی هرچه بیشتر و به منظور بهره برداری از ذخایر نفت و گاز کشور در سال ١٣٨٠ ساخت یک دستگاه سکوی حفاری نیمه شناور به نام امیرکبیر را در دستورکار قرار داد که این سکو در سال ١٣٨٨ عملیات حفاری نخستین چاه حوضه خزر جنوبی را آغاز کرد. این سکو با طراحی شرکت GVA از سوی شرکت صدرا ساخته شده و جزو نسل چهارم سکوهای نیمه شناور است.

براین اساس، حفاری در آبهای عمیق مسئله‌ای است که باتوجه به شرائط ویژه محیط حفاری،‌ تفاوت چشم‌ افسای با حفاری در خشکی و حتی آبهای نیمه عمیق دارد که مهمترین عامل این تفاوت نیز معلق بودن دستگاه حفاری در دریاست.

از جمله الزامات مهار سکوی نیمه شناور امیرکبیر می توان به وجود سخت افزار و نرم افزار مناسب به منظور جمع‌آوری و بررسی آماری شرائط آب وهوایی منطقه‌ی مورد نظر برای حفاری، تعیین نیروهای محیطی ناشی از جریان باد، آب و موج، برنامه‌ریزی و طراحی محل و کشش لنگرها،‌ وجود ادوات سخت افزاری مناسب به منظور اجرای برنامه مهار اشاره کرد.

همچنین ویژگیهای فیزیکی سکوی نیمه شناور امیرکبیر به گونه‌ای است که بهترین راستای قرارگیری سکو همان راستای جریان باد در منطقه است. با توجه به شرائط محیطی دریای خزر،‌ وجود حداقل دو فروند شناور با قدرت مناسب برای اجرای عملیات پیش لنگراندازی و لنگراندازی نهایی الزامی است.