به گزارش نفت دیلی ، گازهای غیر هیدروکربنی همراه سیالات مخزن در تعداد قابل ملاحضه‌ای از مخازن هیدروکربوری حضور دارند.

از دیدگاه تولید، انتقال و مصرف هیدروکربن، مرغوب ترین سیال مخزن، سیالی است که افزون بر مقدار زیاد اجزای هیدروکربنی، کمترین ناخالصی را داشته باشد. به عبارت دیگر در سیال مرغوب مخزنی، نسبت بخش غیرهیدروکربنی سیال به کل سیال مخزن مقدار ناچیزی است.

این گازها که عمدتا شامل دی اکسیدکربن، سولفید هیدروژن و نیتروژن هستند بسته به نوع مواد آلی منشأ تشکیل دهندۀ هیدروکربن، شرایط محیط رسوب گذاری و فرآیندهای به وقوع پیوسته در مخزن یا سنگ منشأ، نوع و مقدار متفاوتی خواهند داشت.

حضور این گازها بهمراه سیالات هیدروکربنی بعنوان ناخالصی درنظر گرفته شده و سبب کاهش مرغوبیت سیال مخزن می‌شود. همچنین خورنده بودن و در اکثر موارد ارزش حرارتی کم از دیگر مشکلات این گازها محسوب می‌شود.

وجود این ترکیبات از منظر تولید و ملاحظات اقتصادی مطلوب نیست اما مطالعۀ ترکیب این گازها می تواند منجر به تولید اطلاعات و نتایج ارزشمندی شود. بعنوان مثال زیاد بودن نیتروژن می تواند در اثر بلوغ بیش از حد ماده آلی سنگ منشأ باشد. همچنین زیاد بودن سولفید هیدروژن، نشان دهنده سنگ منشأ دارای گوگرد، احیای ترموشیمیایی سولفات و یا احیای فعالیتهای باکتریایی در صورت وجود شرایط مناسب باشند.

در مقاله «گازهای غیرهیدروکربنی گروه دهرم در برخی میدان‌های گازی ایران» فرآیندهای تولید یا مهاجرت گازهای غیرهیدروکربنی به مخزن بررسی و پس از آن ترکیب گازهای غیرهیدروکربنی در مخازن منتخب با درنظر گرفتن شرایط هرکدام از این مخازن محاسبه شده است.

نتایج بررسی حاکی از آن است که سنگ منشا موثر مخازن گروه دهرم در این ناحیه در ردۀ سنگهای منشا تخریبی قرار دارد که سبب ایجاد هیدروکربن با گوگرد کم و API زیاد می شود. همچنین مشخص شد که میدانهای A١، A٢ و A٣ به ترتیب بیشتری مقادیر گازهای غیرهیدروکربنی را در مخازن مود مطالعه برخوردار است.

کمترین مقدار گازهای هیدروکربنی نیز به میدانهای A٥ و A٧ و سپس میدان A٤ اختصاص یافته است.