به گزارش نفت دیلی، اجرای این خطوط با بهره گیری از روش های نوین می تواند افزون بر مقرون به صرفه بودن، تاثیر چشمگیری بر افزایش حجم و فشار گاز داشته باشد و ظرفیت صادرات گاز به اروپا را با خط لوله را ایجاد کند و افزایش دهد.

عبدالرحیم نجمی، رئیس امور پژوهش و فناوری شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران در این زمینه می گوید: بحث استفاده از لوله‎های پر فشار برای انتقال گاز، یکی از پروژه های بسیار مهم شرکت ملی گاز ایران به شمار می آید.

وی یادآور می شود: هم اکنون گاز با فشار ١٣٥٠ پوند بر اینچ مربع (PSI) در خطوط انتقال جابه جا می شود و این در حالی است که برای انتقال گاز به خصوص برای خطوط صادراتی، خطوط با فشار زیاد و کیلومتر زیاد (سه هزار کیلومتر) از آلیاژهای با فناوری بالاتر شامل x٨٠، x١٠٠ و  x١٢٠ در دنیا استفاده می شود. با توجه به اینکه از فشار گاز بالای ٢٠٠٠ و ٢٥٠٠psi در این خطوط استفاده می شود، با بهره گیری از این فناوری می توانیم سایز لوله را کوچک کنیم که این موضوع به صرفه جویی در مصرف ورق منجر می شود.

با توجه به محاسبات انجام شده، توصیه می شود انتقال گاز تا چهار هزار کیلومتر با خط لوله و پس از آن در قالب ال‎ان‎جی انجام شود.

بر همین اساس، اگر از خطوط پرفشار استفاده کنیم، امکان افزایش طول مسیر از چهار هزار کیلومتر به ٦ یا هشت هزار کیلومتر وجود دارد که در این صورت، بدون نیاز به فناوری ال‎ان‎جی می توانیم گاز را به وسیله خط لوله به غربی ترین نقطه اروپا صادر کنیم. شاید بتوان گفت یکی از راهکارهای صادرات گاز به اروپا استفاده از خطوط پرفشار است و میتوانیم گاز را با خط لوله تا هلند هم ارسال کنیم.

رئیس امور پژوهش و فناوری شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران درباره اینکه آیا امکان استفاده از خطوط پرفشار گاز در همه مناطق و شرایط وجود دارد؟ می گوید: خطوط لوله پرفشار گاز در مکان هایی مورد استفاده قرار می گیرد که امکان برداشت گاز از خط، محدود بوده یا هیچگونه برداشتی از آن انجام نشود و عموما خطوط صادراتی چنین خصوصیتی دارند.

بر این اساس، در عمل از خط لوله دو هزار کیلومتری صادرات گاز در کشور برداشتی انجام نمی شود و برداشت گاز در خارج از کشور آغاز می شود.

در این زمینه، خطوط پرفشار، بسیار کاربردی هستند و ما می توانیم از این خطوط لوله پرفشار با سایزهای کوچکتر، ایستگاه های تقویت فشار کمتر و طبیعتا مصرف گاز کمتر برای صادرات استفاده کنیم.

صادرات گاز که از جمله اولویت های برنامه ششم توسعه به شمار می آید، در سال های گذشته به طور ویژه در دستور کار وزارت نفت قرار گرفته است.

ایران هم اکنون با کشورهای ترکیه، ارمنستان، آذربایجان، ترکمنستان، پاکستان در حوزه واردات، صادرات و سوآپ گاز قرارداد تجاری دارد. افزون بر کشورهای یادشده، مذاکره با کشورهای افغانستان، عمان، کویت و دیگر کشورهای حاشیه خلیج فارس ادامه دارد و ایران امیدوار است بتواند بخش عمده اهداف تعریف شده را با صادرات به کشورهای همسایه محقق کند. بر این اساس، با افزایش تولید و ورود فازهای جدید پارس جنوبی، ظرفیت صادرات روزانه ٢٠٠ میلیون مترمکعب گاز ایجاد می شود و با بهره گیری از طرح های بهینه سازی میتوان این مقدار را تا ٣٥٠ میلیون مترمکعب نیز افزایش داد. هم اکنون ایران با وجود دارا بودن بیش از ٣٠ تریلیون مترمکعب ذخایر گاز اثبات شده تنها ١,٥ درصد از تجارت جهانی گاز را در اختیار دارد و با توجه به فعالیت های در دستور کار و اولویت گذاری های انجام شده، این رقم تا سال های آینده تغییرات خیره کننده خواهد داشت.