ایران ورزشی آنلاین - سعید زاهدیان: حرف‌های وینفرید شفر در کنفرانس خبری بازی استقلال و الریان کنایه‌ای بود به صحبت‌های قبلی کی‌روش که بازیکنان شاغل در لیگ ایران را نا‌آماده خوانده بود؛ شفر در کنفرانس به صراحت اعلام کرد: «۱۰ بازیکن ایرانی آماده در ترکیب داشتیم و به احترام شاگردانم خبردار می‌ایستم.»
از ابتدا هم مشخص بود که وینفرید شفر این صحبت‌های کی‌روش را بی‌پاسخ نمی‌گذارد و به ادعای ناآمادگی بازیکنان لیگ ایران و پایین بودن سطح آمادگی آنها واکنش نشان می‌دهد. حرف‌های کی‌روش برای شفر این معنا و مفهوم را دارد که مربیان شاغل در ایران بلد نیستند بازیکنان را درست تمرین دهند و متد و شیوه کار در تیم ملی زمین تا آسمان متفاوت از باشگاه‌ها است و این نگاه از بالا به پایین که صدای برانکو را پیش از این درآورده بود، حالا با واکنش کنایه آمیز شفر همراه شده است و چه بسا اگر این جدل کلامی ادامه پیدا کند، شاهد شکل‌گیری جنگی مشابه کی‌روش-برانکو این‌بار با شفر خواهیم بود. پیش‌بینی ما تقریبا به واقعیت نزدیک شده که با سوءمدیریت در فوتبال، آمادگی شکل گرفتن این جدل تازه وجود دارد.
حرف‌های کی‌روش تازه نیست؛ باور سرمربی تیم ملی این است که بازیکنان شاغل در ایران خوب تمرین نمی‌کنند و تمام وقت در خدمت باشگاه‌های خود نیستند. این حرف درستی است و در این زمینه نمی‌توان به کی‌روش انتقادی وارد کرد اما شیوه مطرح کردن این حرف‌ها حساسیت‌هایی را به دنبال دارد که شفر را هم تحریک می‌کند و به این جدل بیهوده می‌کشاند. منظور کی‌روش از آماده نبودن بازیکنان، رقابت در سطح جهانی و بازی مقابل اسپانیا و پرتغال است؛ برای چنین مسابقاتی، بازیکنان ما صاحب استانداردهای مد نظر سرمربی تیم ملی نیستند. به قول کی‌روش «بازیکنان ما نمی‌توانند ۱۲ مرتبه پا به پای کریستیانو رونالدو یا دیگو کاستا بپرند و ضربه سر بزنند» یا زمان مفید بازی آنها ۲۰ دقیقه کمتر از بازیکنان شاغل در لیگ‌های اروپایی است.
به همین دلیل تیم ملی ما در مصاف با تیم‌های بزرگ، از دقیقه ۷۰ به بعد دچار افت محسوسی می‌شود و تجربیات گذشته به ما نشان می‌دهد که اغلب باخت‌های تیم ملی در جام‌های جهانی نتیجه همین اختلاف سطح بوده است اما چاره چیست؟ آیا می‌توان لیگ را تعطیل کرد و ۴۰ روز بازیکنان را به اردوی بلندمدت فرستاد؟ چنین کاری ممکن نیست. کنفدراسیون فوتبال آسیا هم با تغییر تقویم خود و به تعویق انداختن مرحله یک هشتم نهایی موافق نیست و به همین دلیل بازیکنان استقلال، پرسپولیس و تراکتورسازی درگیر بازی‌های باشگاهی هستند و نمی‌توانند در تمرینات تیم ملی حضور مداوم داشته یاشند. آنچه کی‌روش می‌گوید درست است اما دو ایراد اساسی به حرف‌های کی‌روش وارد است؛ نخست اینکه ادبیات کی‌روش باعث واکنش مربیان می‌شود و هیچکدام از مربیان شاغل در ایران نمی‌پذیرند که بازیکنان تحت نظر آنها ناآماده‌اند و تنها کی‌روش می‌تواند این آمادگی را در بازیکنان ایجاد کند. موضوع دوم بسته بودن دست فدراسیون در موضوع به خدمت گرفتن بازیکنان است و باشگاه‌ها حق خود می‌دانند که در لیگ قهرمانان آسیا از تمام بازیکنان خود بهره بگیرند.
با این شرایط مدیریت مساله از اهمیت بسیاری برخوردار است که تا اینجا نه فدراسیون و نه باشگاه پرسپولیس، هیچکدام از عهده اداره مربیان تحت نظر خود بر نیامدند و آنها برخلاف منافع فوتبال ایران هرچه دلشان خواسته گفته‌اند تا کار به اینجا رسیده و اختلافی پدید آمده که به زعم برانکو با گفت و گو و مذاکره قابل حل نیست. از طرفی وینفرید شفر هم آهسته آهسته به دایره اختلاف نزدیک می‌شود و با حرف‌هایش نشان داده که ظرفیت جنگ لفظی با سرمربی تیم ملی را دارد و به هیچ وجه نمی‌پذیرد که بازیکنان استقلال آماده حضور در میدان بزرگ جام جهانی نیستند.
حرف کی‌روش این است که باشگاه‌ها به درستی بازیکنان را کنترل نمی‌کنند و امکانات و ابزار کافی برای توسعه و رشد بازیکنان را در اختیار ندارند که این حرف درستی است. باشگاه‌های ما که در تامین زمین تمرین خود با مشکلات عدیده مواجهند، تنها ۲ ساعت در روز بازیکنان را به تمرین می‌آورند و در بقیه ساعات روز آنها را به حال خودشان رها می‌کنند.
واقعیت این است که تیم ملی در جام جهانی کار دشواری پیش رو دارد؛ بحران ناآمادگی بازیکنان نیست بلکه مساله زمانی بغرنج می‌شود که حریفان ما اسپانیا، پرتغال و مراکش هستند که در بازی‌های تدارکاتی غوغایی به‌پا کرده‌اند. گل سرسبد آنها، اسپانیا بود که ۶ گل به آرژانتین زد. از طرفی مراکش تیم سید چهارم گروه ما در بازی‌های تدارکاتی اخیرش صربستان و ازبکستان را به سادگی شکست داد و چندی قبل هم در فینال جام ملت‌های آفریقا با ۴ گل نیجریه را درهم کوبید. نگرانی کی‌روش از گروهی است که در آن دو تیم مدعی اسپانیا و پرتغال کنار مراکشی ایستاده‌اند که این روزها بهترین تیم آفریقا است. در چنین شرایطی سرمربی تیم ملی نگران است که در جام جهانی با سه بازی دشوار مواجه شود و هر آنچه به‌عنوان اعتبار در این سال‌ها کسب کرده، در سه بازی نقش بر آب کند و به همین دلیل مدام بر بازی‌های دشوار جام جهانی تاکید می‌کند.
فوتبال ایران باید بپذیرد که برای رقابت با تیم‌های بزرگ دنیا حالا حالاها باید کار کند و ابتدا باشگاه‌های مجهز و پیشرفته‌ای داشته باشد تا سرمربی تیم ملی برای آماده کردن بازیکنان با دغدغه کمتری مواجه باشد. آنچه در شرایط فعلی پیش روی ماست، یک گروه بسیار سخت و تیمی نا‌آماده از نگاه سرمربی تیم ملی است. اگر در جام جهانی نتایج خوب و آبرومندانه‌ای کسب کنیم، باید کلاه‌مان را بالا بیندازیم و به احترام کی‌روش خبردار بایستیم و بدانیم که با تلاش و همت او صعود بی‌دردسر به جام جهانی اتفاق افتاده و با سه بازی آبرومندانه از جام بزرگان خداحافظی کرده‌ایم. هدف اصلی ما-فارغ از نتایجی که در جام جهانی می‌گیریم- جام ملت‌های آسیاست که در فاصله ۶ ماه بعد از جام جهانی برگزار می‌شود.
سه بازی بزرگ ما در روسیه می‌تواند در امتداد آماده‌سازی تیم ملی در راه قهرمانی آسیا باشد و اگر در جام ملت‌های امارات به قهرمانی برسیم، حسرت ۴۳ ساله ما پایان یافته و بزرگترین اتفاق ممکن با کی‌روش برای فوتبال ایران رقم خورده است. جام جهانی فارغ از هر نتیجه‌ای، باید پلی به سوی قهرمانی در آسیا باشد. سه بازی بزرگ پیش روی ماست که با علم و آگاهی به فاصله تیم ملی و رقبا، می‌خواهیم تجربه‌های بزرگ‌تری کسب کنیم. اگر ممکن بود، شگفتی‌ساز جام هم باشیم اما انتظار ما از کی‌روش صعود از این گروه یا کسب پیروزی مقابل اسپانیا، پرتغال و حتی مراکش نیست بلکه ما از کی‌روش قهرمانی آسیا را می‌خواهیم که این اتفاق منطقی و معقول به نظر می‌رسد.