به گزارش نفت دیلی، تنها چند ماه پس از امضای توافق جدید سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) و متحدانش برای کاهش چشمگیر صادرات نفت، ممکن است در نشست آینده وزیران کشورهای عضو این گروه دوباره درخواست کاهش بیشتر تولید نفت مطرح شود.
در شرایطی که هنوز اختلاف‌ها درباره زمان برگزاری نشست اوپک و متحدانش پابرجاست، ابراز امیدواری خالد الفالح، وزیر انرژی عربستان، درباره برگزاری این نشست در هفته نخست ماه ژوئیه امسال، تنها ابهام‌های بازار را بیشتر می‌کند که اکنون با افت ۱۷ درصدی قیمت نفت در یک ماه گذشته روبه‌روست.
مجموعه‌ای از افزایش‌های فراتر از انتظار در آمار ذخیره‌سازی نفت سبب شده است سفته بازان به این نتیجه برسند که بازار با عرضه مازاد روبه‌روست. پس از انتشار گزارش آژانس بین‌المللی انرژی که در آن برآورد خود را از رشد تقاضای نفت در نیمه دوم سال ۲۰۱۹ میلادی کاهش داده بود، این گمانه‌زنی‌ها تشدید شد.
پیش‌بینی آژانس بین‌المللی انرژی در شرایطی منتشر شد که گمانه‌زنی‌هایی درباره تأثیر منفی جنگ تجاری با آمریکا بر اقتصاد چین، وجود داشت. در کنار این مسئله، سقوط تولید نفت ونزوئلا، اختلال در عرضه نفت نیجریه و لیبی و چند حمله به نفتکش‌ها در دریای عمان سبب شده است بازار بی‌ثبات‌ترین شرایط را در چند سال اخیر داشته باشد.
با وجود همه این ابهام‌ها، وزیر انرژی عربستان همزمان با آماده شدن اوپک و متحدانش برای نشست، ابراز اطمینان کرد که عوامل بنیادین بازار در مسیر درستی حرکت می‌کنند.
البته یکی دیگر از عواملی که تصمیم‌گیری را برای اوپک و متحدانش دشوار می‌کند، افزایش مستمر تولید نفت شیل در آمریکا و تأمین تقاضای جهانی با این نفت است. تولید نفت آمریکا در ماه مارس امسال حدود ۱۹ درصد نسبت به ماه مارس پارسال افزایش یافت. در واقع، شرکت بی‌پی در گزارش اخیر خود اعلام کرد آمریکا تولید نفت خود را در سال ۲۰۱۸ میلادی دو میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه در روز افزایش داد که بالاترین رقم افزایش تولید یک کشور در تاریخ است.
روشن است که استمرار افزایش تولید نفت آمریکا، فشار بر اوپک و متحدانش را برای کاهش صادرات خود برای حفظ قیمت نفت در سطح کنونی، بیشتر می‌کند. زیرا واقعیت این است که ماهیت بازار آزاد صنعت نفت آمریکا، تضمین می‌کند که این کشور به حفاری چاه‌های بیشتر و افزایش تولید تا زمانی که این کار سودآور باشد، ادامه می‌دهد.
بنابراین همانند ماه دسامبر پارسال که اعضای اوپک توافق کردند تولید نفت خود را کاهش دهند، مسئله اصلی این است که چند بار دیگر این کشورها تمایل دارند که توافق خود را کاهش دهند و در برابر سلطه نفتی آمریکا در بازارهای جهانی مقاومت کنند. این مسئله که وزیران کشورهای عضو و غیر عضو اوپک هنوز نتوانسته‌اند درباره تاریخ قطعی نشست خود به توافق برسند، نشانه‌ای خوب از میزان اختلاف در این گروه درباره کاهش بیشتر تولید است.
به نظر می‌رسد دوراندیشی سنتی حاکی از این است که آنها یک بار دیگر داروی خود را می‌خورند و حداقل توافق می‌کنند که کاهش تولید نفت را تا پایان سال ۲۰۱۹ میلادی تمدید و حتی صادرات خود را کمتر کنند. یک چیز روشن است؛ صنعت نفت آمریکا که سود بسیاری از توافق اوپک و متحدانش به دست آورده، مشتاقانه در انتظار این است که دوباره این اتفاق بیفتد. زیرا اگر این اتفاق محقق نشود، جهش تولید نفت آمریکا در چند سال اخیر ممکن است یک شبه تبدیل به سقوط شود.
