به گزارش نفت دیلی، رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران معتقد است تصمیم تمدید توافق کاهش تولید که در اوپک اتخاذ شد، به نفع ما تمام میشود، هرچند ممکن است در بخشهایی هم آسیبهایی بر جای بگذارد.
علی شمساردکانی، رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران در گفتوگو با روزنامه آرمان، با اشاره به اجلاس اخیر اوپک گفته است: منافع ملی ما فعلا حفظ اوپک را میطلبد.
وی با بیان اینکه در این سالها عدهای که در رأس آن سران رژیم صهیونیستی و آمریکا قرار دارند، همواره به دنبال راهی برای تضعیف اوپک بودهاند، عنوان کرده است: عربستان سعودی بهدنبال آن است که قیمت و تعداد بشکههای فروش نفت خود را به حداکثر برساند و اوپک هم اردکی بود که برای سعودیها تخم طلا گذاشت. آمریکا نیز از یک طرف به کشورهای دنیا تحمیل میکند که نفت را به دلار بخرند و از طرف دیگر به کشورهایی نظیر عربستان و کویت فشار میآورد که نفت را به ارزی جز دلار نفروشند. نتیجه این میشود که هر کشوری که در مبادلات تجاری خود پول اضافی به دست میآورد باید آن را به آمریکا بفرستد و جای آن کاغذی بیارزش که به آن اوراق خزانه میگویند، بگیرد.
شمس اردکانی در پاسخ به این پرسش که «آیا حفظ سهم ایران در اوپک در شرایط تحریم میسر است؟»، به برخی تصمیمگیریها در اجلاس پیشین اوپک اشاره کرده است: در زمان آقای احمدینژاد، یک آقایی که «هر» را از «بر» تشخیص نمیداد و اعتبار خود را فقط از اجدادی میگرفت که برای انگلیسیها در صنعت نفت کار میکردند، در اجلاس اوپک با کاهش سهمیه آن موافقت کرد. حقاً که باید چنین افرادی را اولاد دارسی نام نهاد. زیرا ما ۴۰ سال برای حفظ سهمیه جنگیده بودیم و یک فرد آن را نقش بر آب کرد. این بزرگترین خسارتی است که به ما خورد. کاهش سهمیه ایران در اوپک در واقع خیانتی ملی به حساب میآید که حتی در دوره قدرتگیری صدام هم اتفاق نیفتاد، اما بهاصطلاح نماینده ایران چنین خطایی انجام داد.
خرج پول نفت در امور جاری توجیه اقتصادی ندارد
شمس اردکانی یادآور شده است: مشکلی که کاهش قیمت نفت برای ایران ایجاد میکند کسری درآمدهاست. زیرا درآمد دولت ایران در واقع عبارت است از تعداد بشکههای فروشرفته ضربدر قیمت آنها. متاسفانه ۷۰ سال است که ما یک اشتباه را تکرار میکنیم و آن خرج درآمدهای نفتی برای هزینههای جاری است.
وی با انتقاد به عملکرد فعلی سازمان برنامه و بودجه در نحوه استفاده از پول نفت در امور جاری کشور، ادامه داد: البته همچنان بدترین دوره مربوط به زمان فعالیت محمود احمدینژاد است که اصلاً سازمان برنامهای وجود نداشت و دولت ۸۰۰ میلیارد دلار از درآمد خالص را ضایع کرد. درآمدهای نفت را باید به بنگاههای تولیدی، صنعت، حملونقل، دفاع و … تزریق کرد. خرج اینچنینی ارزهای حاصل از فروش نفت شرعا هم اشکال دارد که البته من مسئول این موضوع نیستم؛ ضمن اینکه از لحاظ اقتصادی هم توجیه ندارد.
به گفته رئیس کمیسیون انرژی اتاق ایران، اکنون ما معادل ۵ میلیون بشکه، نفت و گاز مصرف میکنیم. در حالی که امروز در ترکیه که اقتصادی شبیه به ایران دارد، بابت مصرف هر یک لیتر سوخت، افراد باید معادل ۳,۵۰۰ تومان مالیات بپردازند.
اقتصاد انرژی را از عوامفریبی نجات دهیم
وی در این گفتوگو تاکید کرده است: ما در وهله اول باید اقتصاد نفت، گاز و انرژیمان را از عوامفریبی نجات دهیم. متاسفانه برخی نظارتها ما را از اهداف اولیه خود دور کرده و یک بدعت صورت گرفته است.
شمس اردکانی در پاسخ به این پرسش که به نظر شما قیمت سوخت و انرژی باید افزایش یابد؟ با بیان اینکه اصول اقتصاد تعیین میکند که قیمت سوخت و انرژی باید متناسب با نرخ تورم اصلاح شود، گفته است: در ۱.۵ سال گذشته بیش از صددرصد تورم در بازارهای مختلف ثبت شده که در همه کالاها خود را نشان میدهد. در این بین سیستمهای اجرایی هم اشتباه هستند. زیرا دولت باید هزینه سوخت از پالایشگاه به جایگاه سوخت را بپردازد؟ در این صورت فردی که پورشه دارد و در شمیران زندگی میکند یارانهای دریافت میکند که اقشار فرودست جامعه از آن محروم هستند و در واقع آن را میپردازند. ثروتمندان حتی هزینه محل سوختگیری را هم نمیپردازند. آیا جایگاهی که در شمیران ساخته شده هزینهای برابر با جایگاههای جادهای دارد؟ بهعنوان مثال اکنون تفاوت قیمت پیاز در بازار تجریش و شهرری به بیش از هزار تومان میرسد، چرا چنین نسبتی در بنزین رعایت نمیشود؟
وی اظهار کرده است: درحال حاضر یارانه بنزین به ناعادلانهترین شکل از خزانه پرداخت میشود، اما دولت در پاسخ به اینکه چرا مدرسهای بخاری ندارد از نبود بودجه سخن به میان میآورد. پول نفت چه به ریال و چه به دلار و یورو باید صرف سرمایهگذاری شود.