پايگاه اطلاع رسانی صنعت نفت و صنايع وابسته

[نسخه مخصوص چاپ ]

NAFTDAILY.COM


ظرفیت تولید پلی‌اتیلن ایران به مرز ۵ میلیون تن رسید
تاريخ خبر: يکشنبه، 8 تير 1399 ساعت: 12:22

 

به گزارش نفت دیلی، ظرفیت تولید محصولات پلی‌اتیلن ایران با افتتاح پتروشیمی میاندوآب، درحالی به مرز 5 میلیون تن رسید که هم‌اکنون ساخت پنج طرح با هدف افزایش تولید پلی‌اتیلن در کشور فعال شده است.

 

با بهره‌برداری از پتروشیمی «میاندوآب» با استفاده از کاتالیست‌های ساخت ایران در مسیر خط اتیلن غرب، ظرفیت تولید «پلی‌اتیلن سنگین» کشور حدود ۱۴۰ هزار تن در سال رسید.

 

به عبارت دیگر با افتتاح پتروشیمی میاندوآب، پانزدهمین مجتمع تولیدکننده انواع محصولات پلی‌اتیلن سبک، سنگین و سبک خطی در مدار بهره‌برداری قرار گرفت تا ظرفیت تولید محصولات پلی‌اتیلن به مرز 5 میلیون تن در داخل کشور برسد.

 

از سوی دیگر، پیش‌بینی می‌شود با تحقق دومین و سومین جهش توسعه صنعت پتروشیمی در قالب بهره‌برداری از چند مجتمع جدید، به ظرفیت تولید پلی‌اتیلن کشور افزوده شود.

 

افزون بر این، به‌تازگی مجوزهایی به منظور ساخت سه طرح جدید تولید پلی‌اتیلن در صنعت پتروشیمی صادر شده است، به‌طوری‌ که شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس از احداث مجتمع ۳۰۰ هزار تنی تولید پلی‌اتیلن در مجاورت پتروشیمی گچساران خبر داده است.

 

با اجرای طرح افزایش ۱۰ درصدی ظرفیت تولید اتیلن در پتروشیمی «پلیمر آریا ساسول»، ساخت واحد ۳۰۰ هزار تنی افزایش تولید پلی‌اتیلن هم در این مجتمع پتروشیمی کلید خورده است.

 

این درحالی است که با اتصال پتروشیمی تبریز به خط لوله اتیلن غرب نیز ساخت واحد ۳۱۰ هزار تنی پلی‌اتیلن در این مجتمع پتروشیمی در دستور کار قرار گرفته تا دست کم شاهد ساخت سه طرح جدید پلی‌اتیلن در صنعت پتروشیمی باشیم.

 

نگاهی به وضع عرضه و تقاضای جهانی و منطقه‌ای محصولات پلی‌اتیلنی نشان می‌دهد پس از شیوع کرونا در جهان، بازار با افزایش تقاضا برای بسته‌بندی محصولات و به تبع آن رشد تقاضا برای محصولات پلی‌اتیلن به‌ویژه گریدهای فیلم روبه‌رو شده است.

 

در این بین تحلیلگران بازار اعتقاد دارند حتی در صورت فروکش کردن شیوع کرونا در جهان، با تغییر الگوهای بهداشتی و نیاز به بسته‌بندی بیشتر محصولات، تقاضا برای انواع پلی‌اتیلن‌ها با افزایش تقاضا در میان‌مدت و بلندمدت روبه‌رو خواهد شد، بنابراین ساخت و توسعه واحدهای پلی‌اتیلنی با رویکرد تأمین نیازهای داخلی و رویکرد صادراتی کماکان از توجیه اقتصادی بالایی برخوردار خواهد بود.