به گزارش نفت دیلی،پتروشیمی بندرامام در واحد الفین خود موفق شد با استفاده بهینه از خوراک ورودی و تغییر آرایش کوره‌های واحد، شاخص تولید محصول این واحد را نسبت به خوراک دریافتی به بیش از ۹۰ درصد برساند و تولید با ظرفیت اسمی در الفین این مجتمع را برای نخستین بار ثبت کند.
در سال ۹۹ با وجود کاهش خوراک به مجتمع و موانع موجود در تولید، در واحد الفین (مدیریت فنی و تولید فرآورش یک) با ابتکارهای فنی مدیران و کارشناسان شرکت، هم مقدار شدت مصرف انرژی به ازای هر تن تولید محصول کاهش یافت و هم شاخص تولید محصول به خوراک مصرفی را به بیش از ۹۰ درصد رساند که این مقدار تولید، حداکثر تولید در سال‌های اخیر در این واحد تولیدی بوده است.
خوراک اصلی پتروشیمی بندرامام مایعات گازی (ان‌جی‌ال) دریافتی از شرکت مناطق نفت‌خیز جنوب است که این گاز پس از ورود به مجتمع و تفکیک در واحد NF محصولات مختلفی از جمله اتان و پنتان را که خوراک اصلی واحد الفین شرکت است، تأمین می‌کند.
کاهش خوراک دریافتی از مناطق نفت‌خیز جنوب و نوسانات شدید ارسال اتان در سال جاری، موجب عدم تعادل و ایجاد چالش‌هایی در تولید اتیلن و دیگر محصولات واحد الفین شده بود، اما با تلاش مدیران و کارشناسان شرکت و با توجه به قابلیت‌های واحد و استفاده از خوراک متنوع و جایگزین و قابل دسترس، مشکلات تولید اتیلن، تا حد زیادی رفع شد.
از سوی دیگر، پتروشیمی بندرامام با اعزام نیروهای متخصص بهره‌برداری و اچ‌اس‌ئی در راه‌اندازی پالایشگاه گاز بیدبلند خلیج فارس نقش‌آفرینی کرد و با احداث خطوط ارتباطی در زمان تعیین‌شده، اتان و +C3 تولیدی بیدبلند را به پتروشیمی بندرامام منتقل کرد تا ضمن تأمین خوراک مصرفی خود، تأمین‌کننده خوراک دیگ شرکت‌های منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی ماهشهر، از جمله شرکت پتروشیمی امیرکبیر باشد.
افزایش اتان ورودی به واحد الفین در یک اقدام به‌طور کامل عملی و بررسی شده، آرایش کوره‌های واحد الفین را از چهار کوره گازی و پنج کوره مایع به ۶ کوره گازی با اتان و سه کوره مایع تغییر داد که این اقدام با خلاقیت و تلاش مدیریت و متخصصان پتروشیمی بندرامام و همسو با رفع موانع تولید و تولید حداکثری انجام شد.
استفاده از این حجم خوراک اتان، روند تولید در بخش‌های تفکیک و کمپرسورها را تحت تأثیر قرار داد که این چالش هم با دانش و ابتکارات به‌کار برده شده از سوی مدیریت شرکت و کارشناسان بخش فنی و مهندسی واحد همچنین با ایجاد شرایط بهینه عملیاتی رفع شد که در نتیجه سبب تولید با ظرفیت اسمی واحد با کمترین هزینه شد.
