کودکان متناسب با سن رشدی خود گاهی برای رسیدن به اهدافشان با پرخاشگری شروع به بدست آوردن خواسته‌های خود می کنند، حال آنکه خانواده برای حفظ آبرو درحضور دیگران به درخواست نامعقول کودک پاسخ مثبت می‌دهد که خود می‌تواند مشوقی برای افزایش پرخاشگری کودک باشد.
به گزارش ایسنا، خشم یک هیجان طبیعی است و داشتن آن به بقاء انسان کمک می کند اما وقتی این خصلت به قصد آسیب رساندن به خود و دیگران صورت می گیرد، پرخاشگری نام می گیرد.
به گفته کارشناسان خشم می تواند مفید و موثر و مضر باشد، در واقع وقتی انتظاراتی که از دیگران، خودمان و محیط داریم، برآورده شود تبدیل به احساس مثبت می شود و اگر نیازها غیرمنطقی باشند غالبا برآورده نمی شوند و دچار ناکامی می‌شویم و هیجان خشم به سراغ ما می‌آید؛ اگر بلد نباشیم این خشم را مدیریت و راه حلی برای آن پیدا کنیم، تبدیل به پرخاشگری شده و رفتار نابهنجار صورت می‌گیرد.
علی‌رغم اینکه پرخاشگری نوجوانان و یا کودکان برای والدین ناخوشایند است کارشناسان اعتقاد دارند این امر در فرایند رشد کودک کاملاً عادی است. در حقیقت، تقریباً هر کودکی در این سن اسباب‌بازی دوست خود را می‌دزدد، لگد می‌زند، مشت می‌زند، یا گاه به گاه داد می‌زند که برخی اوقات دلیل این امر یک ترس ساده است.
بررسی علل پرخاشگری فرزندان
دکتر شبنم طلوعی درمانگر خانواده در گفت‌وگو با ایسنا، درباره علت رفتارهای پرخاشگرانه‌ای کودکان گفت: هنگامی که صحبت از پرخاشگری در کودکان می‌شود توجه به رده سنی اهمیت می‌یابد. همواره ۴ نوع پرخاشگری از جمله پرخاشگری خاموش (کودک با گوش ندادن به حرف والدین خشم خود را نشان می دهد)، زد و خورد (کودک با دعوا کردن خشم و ناراحتی خود را به خانواده منتقل می کند)، فضای مجازی (فرزند با قلدری و فحش دادن در فضای مجازی اقدام به پرخاشگری کرده) و خودزنی (اقدام به زدن خود می کند) اتفاق می‌افتد.
طلوعی از علت‌های پرخاشگری فرزند در سن ۶ تا ۱۲ سالگی را شرایط خانوادگی اعلام کرد و گفت: اولین بررسی صورت گرفته درباره علت پرخاشگری این است که شرایط خانوادگی را بررسی کنیم. اگر بچه شرایط و موقعیت ایده آلی را تجربه کند آن وقت باید علت پرخاشگریش در داخل مدرسه بررسی شود.
وی علت پرخاشگری در مدرسه را چنین عنوان کرد: کودکان نیاز به توجه دارند و هنگامی که در مدرسه دوست و یا رفیق نداشته باشند کمبودهایشان را با پرخاشگری در مدرسه جبران می‌کنند.
این درمانگر خانواده درباره علت پرخاشگری در سنین ۱۲ سالگی به بعد نیز افزود: فرد هنگامی که در کودکی همه شرایط زندگی نرمال را مانند روابط خوب پدر و مادر، موقعیت خوب اقتصادی، شرایط خوب خانوادگی و ... را تجربه کرده باشد وقتی وارد سن ۱۲ و ۱۳ سالگی شود شروع به پرخاشگری می‌کند که این نوع پرخاشگری ناشی از بلوغ در نوجوان است و پدر و مادر باید سعی کنند برای گذر فرزند از این سن صبور باشند تا فرزند در جوی آرام بتواند از این برهه زمانی عبور کند.
طلوعی درباره حل مشکل پرخاشگری فرزند گفت: ابتدا فرزند باید در نوجوانی هویت‌یابی و مهارت‌یابی را یاد بگیرد و پدر و مادر نیز باید مهارت برخورد در برابر خواسته‌های فرزنشان را بیاموزند، چون کودک به هر نحوی درصدد برآورده کردن خواسته‌هایش است. آن‌ها باید ارتباط با فرزند و فرزند پروری را یادبگیرند و اولین شیوه ارتباط گیری با فرزند، بازی کردن به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه در روز است چرا که بازی جزو حقوق کودک است.
طلوعی راهکار دیگر را ارتباط خانه و مدرسه دانست و افزود: ارتباط بین خانواده با مدرسه نباید رها شود؛ اگر خانواده به خاطر پرخاشگری فرزندشان شاکی هستند از مدرسه توضیح بخواهند و اگر مدرسه به خاطر خشونت کودک شاکی است با حضور مشاور، شرایط بچه بررسی شود.
وی در پایان تاکید کرد: والدین می‌توانند به محض اینکه کودک رفتاری مغایر با رفتار پرخاشگرانه و نامناسب خود را نشان داد رفتار مثبت کودک را تشویق کنند تا اینگونه رفتارهای نامطلوب او کاهش یابد.