۴۶ سال پیش بود که حامی فلسطین در مراسم اسکار هو شد. حالا در مراسم امسال، حامی غزه وقتی سخن گفت، هورا شنید. این شکست جبران‌ناپذیر صهیونیسم است که حتی در خانه، هو می‌شود، فضای داخل اسکار را از دست می‌دهد، فضای بیرون را با مسدودشدن مسیر برگزارکنندگان از دست‌رفته می‌بیند و نهایتاً اسکار بالاترین مقاومت و بهترین کارگردانی نمایش قدرت و مظلومیت را در ژانر عشق‌الهی _نه عشق‌های هالیوودی کز پی رنگی بود_ دریافت می‌کند
به گزارش ایسنا، جواد محرمی در یادداشتی که در روزنامه جوان منتشر شده نوشت: جنس و حجم واکنش‌ها به موضوع غزه در حاشیه و متن مراسم اسکار امسال نشان می‌دهد که فضای افکار عمومی آمریکا و جامعه سینمایی هالیوود برخلاف جهت لابی صهیونیستی پیش رفته و بیداری درباره وقایع جهان بیش از آن چیزی است که بتوان فکرش را هم کرد.
اسکار تا چند سال پیش رویدادی بود که بیشتر جنبه‌ای سینمایی داشت و نفوذ پشت‌پرده‌های سیاست در آمریکا به هر حال جنبه‌های مختلفی از رویکردها را کنترل و هدایت می‌کرد، اما آخرین دوره اسکار که دو شب پیش در لس‌آنجلس برگزار شد، نشان داد زیرپوست جامعه سینمایی آمریکا در این سال‌ها اتفاقات زیادی افتاده که واکنش به موضوع غزه اوج این تغییرات را نشان می‌دهد.
اگر در سال ۱۹۷۸ ونسا ردگریو که اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل را در مراسم اسکار گرفت، پشت میکروفن از اقدامات رژیم صهیونیستی انتقاد کرد و جمعیت او را هو کردند، حالا و پس از ۴۶ سال جاناتان گلیزر در همان مراسم، پشت میکروفن علیه رژیم صهیونیستی و کشتار مردم غزه سخنرانی می‌کند، اما این‌بار تماشاگران او را تشویق می‌کنند. این‌ها همه نشانه‌هایی است که مؤید پیش‌بینی‌های رهبر حکیم انقلاب درباره پایان اسرائیل است. در واقع صدای واژگونی قلعه فرعونی اسرائیل را می‌توان امروز از دل مراسم اسکار و هالیوود هم شنید. شاید فیلمسازان غربی نتوانند رنج فلسطین و وحشی‌گری اسرائیل را در آثارشان نشان دهند، اما همین سینماگران از هر فرصتی استفاده می‌کنند تا از گوشه و کنار صدایی برای مردم غزه باشند.
حقیقت ماجرا این است که مراسم اسکار نودوششم هم در حاشیه و هم در متن غزه را به اصلی‌ترین مسئله تبدیل کرد تا آنجا که جایزه‌ها در لابه‌لای اخبار تا حدودی کمرنگ شدند. اینکه فیلم اوپنهایمر اثر کریستوفر نولان توانست هفت اسکار را به خود اختصاص بدهد موضوعی بود که به نظر می‌رسید به اندازه غزه برای خیلی از دنبال‌کنندگان اسکار اهمیت نداشت و برای طیفی از جامعه آمریکایی به طور کامل اهمیت خود را از دست داده‌بود.
هلوکاست دزدیده شده‌است!
در شب مراسم اسکار جاناتان گلیزر، کارگردان فیلم «منطقه مورد علاقه»، با خواندن بیانیه‌ای در حمایت از مردم غزه در سخنرانی اسکار خود گفت هولوکاست دزدیده شده‌است. گلیزر که اسکار بهترین فیلم بلند بین‌المللی را در نود و ششمین دوره جوایز اسکار به خانه برد، در سخنرانی خود در مراسم اهدای جوایز اسکار بر جنگ غزه تمرکز کرد و گفت که «یهودیت و هولوکاست با ربوده شدن زندگی مردم توسط یک اشغالگر» مخالف است. او برای فیلم «منطقه مورد علاقه» که درباره آشویتس است، برنده جایزه بهترین فیلم بین‌المللی شد.
گلیزر تأکید کرد که همه کشته‌شدگان قربانیان رفتاری بسیار غیرانسانی هستند. این فیلم آلمانی زبان که در مجموع پنج نامزدی اسکار کسب کرد، بر خانواده رودولف هس، فرمانده آشویتس تمرکز دارد. هس بین سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۳ اردوگاه کار اجباری آشویتس را اداره می‌کرد و جالب اینجاست که یک فیلمساز با فیلمی درباره آشویتس نیز امروز به اسرائیل برای نسل کشی در فلسطین انتقاد می‌کند و سعی می‌کند صدایی برای مظلومیت فلسطینی‌ها باشد. گلیزر پس از تشکر از کسانی که با او در این فیلم همکاری کردند با خواندن یک سخنرانی از پیش نوشته شده گفت: تمام انتخاب‌های ما در این فیلم برای نشان دادن و رویارویی زندگی ما در زمان حال بود، نه اینکه بگوییم آن‌ها در آن زمان چه کردند، بلکه نشان دهیم آنچه ما انجام دادیم و آنچه اکنون باید انجام دهیم، چیست. وی تأکید کرد: فیلم ما نشان می‌دهد که انسان‌زدایی در بدترین حالت به کجا منجر می‌شود. این همه گذشته و حال ما را شکل داده‌است. این کارگردان که یهودی است، افزود: ما به عنوان افرادی یهودی، ربوده شدن هولوکاست توسط اشغالگران را که منجر به درگیری بسیاری از مردم بی‌گناه شده‌است، رد می‌کنیم. وی تأکید کرد که باید در برابر قربانی شدن مردم در غزه، مقاومت کرد و افزود: فلسطینیان در کرانه باختری و شرق بیت‌المقدس از سال ۱۹۶۷ تحت اشغال اسرائیل زندگی می‌کنند. این کارگردان پیش از این به بی‌بی‌سی گفته‌بود فیلم او که به گوشه‌های تاریک ظرفیت انسانی نگاه می‌کند، به امروز مربوط است. او گفت: فکر می‌کنم آنچه در این فیلم وجود دارد، کاری است که ما به عنوان انسان با یکدیگر انجام می‌دهیم. ما دیگران را کوچک‌تر از خودمان می‌بینیم و فکر می‌کنیم با ما متفاوت هستند. این امر به نوعی، گام به گام، به قساوت منجر می‌شود.
تظاهرات برای غزه در بیرون سالن
شب اعطای جوایز دیرتر از زمان برنامه‌ریزی شده آغاز شد، زیرا معترضانی که خواستار آتش‌بس در غزه بودند، ترافیک خارج از محل برگزاری را مسدود کردند.
مسیر ردیف لیموزین‌هایی که به سمت محل برگزاری می‌رفتند توسط معترضان مسدود شد و برخی از بازیگران از جمله بازیگر «قاتلان ماه کامل»؛ لیلی گلادستون پیاده به سمت مراسم رفتند. در این مراسم افراد مشهور، از جمله بیلی آیلیش و برادرش نیز با زدن سنجاق‌هایی روی لباس‌شان خواستار آتش‌بس در غزه شدند. مارک روفالو بازیگر و رامی یوسف از دیگر چهره‌های مشهوری بودند که با نصب سنجاق‌سینه‌هایی به رنگ قرمز، خواستار آتش‌بس فوری در غزه شدند.
این عمل به دنبال نامه سرگشاده‌ای بود که حدود ۴۰۰ هنرمند خطاب به جو بایدن امضا کردند و خواستار آتش‌بس فوری در غزه شدند. بردلی کوپر و آمریکا فررا که هر دو نامزد جوایز امسال بودند، هم این نامه را امضا کرده‌بودند.
اسرائیل با بمباران و تهاجم گسترده به غزه برای نابود کردن حماس تاکنون بیش از ۳۰هزارو۹۰۰ نفر را که بخش عمده‌ای از آنان زن و کودک هستند، در غزه کشته است. سازمان ملل هم هشدار داده که قحطی در نوار غزه تقریباً اجتناب‌ناپذیر است و هر روز کودکان از گرسنگی می‌میرند. اعتراضات به روندهای ناعادلانه در آمریکا گرچه در دهه‌های اخیر جنبه‌های مختلفی را دربرگرفته‌است و وال‌استریت و قیام سیاهان علیه نژادپرستی و نیز جنبش‌ها علیه تجاوز از سوی زنان جلوه‌هایی از آن است، اما رسوخ این اعتراضات به دل مراکزی، چون هالیوود و پررنگ‌تر شدن آن نسبت به سال‌های قبل نشان می‌دهد باید شاهد اتفاقات تازه‌تری در سال‌های پیش‌رو باشیم؛ حوادثی که می‌تواند شمارش معکوس از بین رفتن اسرائیل و حامیانش در جهان باشد.