فسیل یک کودک نئاندرتال که به تازگی کشف شده است، نشان می‌دهد وی مبتلا به سندروم داون بوده و با مراقبت سایر نئاندرتال‌ها حداقل تا شش سالگی زنده مانده است.
به گزارش ایسنا، پژوهشگران دریافته‌اند که نئاندرتال‌ها که گروهی منقرض شده از انسان‌های باستانی هستند که تا حدود ۴۰ هزار سال پیش در اوراسیا زندگی می‌کردند، قادر به انجام مراقبت‌های دوستانه از هم‌نوعان خود بوده‌اند.
به نقل از آی‌ای، اولین مورد ابتلا به سندرم داون در نئاندرتال‌ها که از طریق تجزیه و تحلیل فسیلی فاش شد، نشان می‌دهد که آنها از اعضای آسیب پذیر گروه اجتماعی خود حمایت می‌کردند.
بر اساس بررسی آناتومی جمجمه، این کودک نئاندرتال با وجود ابتلا به سندرم داون که یک اختلال ژنتیکی ناشی از وجود تمام یا بخشی از نسخه سوم کروموزوم ۲۱ است، تا ۶ سالگی زنده مانده است. این اختلال می‌تواند باعث ناتوانی ذهنی، عقب ماندگی رشد و تاخیر در رشد شود.
گفتنی است که فسیل این کودک در حفاری غار کووا نگرا(Cova Negra) در والنسیای اسپانیا پیدا شد.
استفاده از اسکن توموگرافی رایانه‌ای
یک تیم بین‌المللی از جمله رولف کوام انسان‌شناس دانشگاه بینگهامتون از اسکن توموگرافی رایانه‌ای برای مطالعه این فسیل استفاده کرد و متعاقباً اولین مورد ابتلا به سندرم داون را در نئاندرتال‌ها مستند کرد.
والنتین ویلاورده استاد ماقبل تاریخ در دانشگاه والنسیا گفت: کاوش‌های غار کووا نگرا برای درک شیوه زندگی نئاندرتال‌ها در امتداد سواحل مدیترانه کلیدی بوده و به ما اجازه داده است تا این سکونتگاه را شناسایی و بررسی کنیم.
این فسیل شامل یک قطعه کوچک جمجمه از استخوان تمپورال راست است که ناحیه گوش را در بر می‌گیرد. اسکن توموگرافی این فسیل، محققان را قادر ساخت تا یک مدل سه بعدی را برای اندازه‌گیری و تجزیه و تحلیل دقیق آن بازسازی کنند.
کودک نئاندرتال از آسیب مادرزادی گوش داخلی رنج می‌برد
این کودک نئاندرتال که محققان او را تینا نامیدند، از آسیب شناسی مادرزادی گوش داخلی همراه با سندرم داون رنج می‌برده است که باعث کاهش شدید شنوایی و سرگیجه ناتوان کننده می‌شده است.
به گفته محققان، تینا با مراقبت گسترده سایر اعضای گروه اجتماعی خود حداقل تا ۶ سالگی زنده مانده است.
رولف کوام اظهار داشت که این یک مطالعه فوق العاده است که کاوش‌های باستان‌شناسی دقیق، تکنیک‌های تصویربرداری پزشکی مدرن و معیارهای تشخیصی را برای ثبت سندرم داون در یک فرد نئاندرتال برای اولین بار ترکیب می‌کند و نتایج آن پیامدهای مهمی برای درک ما از رفتار نئاندرتال‌ها دارد.
انجام مراقبت از افراد بیمار یا آسیب دیده در میان نئاندرتال‌ها مدتی طولانی است که شناخته شده و علاقه به درک پیامدهای این رفتار در سال‌های اخیر افزایش یافته است. چنین مراقبت‌هایی در جوامع نئاندرتال ممکن است به یک زمینه اجتماعی گسترده‌تر و پیچیده‌تر مرتبط باشد که ارزش انطباقی قابل توجهی دارد.
این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شده است.