اشتهای کودکان می‌تواند روزبه‌روز تغییر کند. این تغییرات ممکن است به علت بیماری، عوامل رفتاری و عاطفی یا تغییرات سنی کودک باشد. در این مجال مطلبی از فرناز باغبان، کارشناس تغذیه واحد بهبود تغذیه شبکه بهداشت و درمان شهدای والفجر را درباره بایدها و نبایدهای تغذیه‌ای در برخورد با کودکان کم اشتها و بدغذا می‌خوانیم.

مشکلات تغذیه کودکان می‌تواند عوامل مختلفی داشته باشد این مشکلات اغلب پس از مدت کوتاهی برطرف می‌شود، در طول این مدت توصیه می‌شود پدر و مادر صبور باشند و نکات زیر را رعایت کنند:

کم اما مغذی: غذای کودکان را در ۵ یا ۶ وعده غذایی یا میان وعده کوچک با مواد مغذی بیشتر به آن‌ها دهید. تخم‌مرغ، پنیر یا کره بادام‌زمینی، ماست یا میوه بسیار مغذی‌تر از مربا و بیسکوئیت است.

مقوی در بیماری: زمان دندان درآوردن و درد دهان، غذاهای نرم و حاوی مقدار زیاد پروتئین مانند حبوبات پخته شده له شده و تخم مرغ یا سوپ مرغ را به کودکان بدهید.

فعال و پویا: فرزندتان را تشویق کنید که بیرون برود و بازی کند. هوای تازه و فعالیت بدنی می‌تواند اشتهای کودک شما را تحریک کند.

حق انتخاب: به کودک خود حق یک انتخاب کوچک بدهید. به عنوان مثال، «امروز با شام خود کاهو بخوریم یا هویج؟» حتی در زمان خرید اجازه دهید کودک با استفاده از برخی از انتخاب‌های خود در مغازه‌ها به شما در خرید کمک کنند.

مشارکت: اکثر کودکان آشپزی را دوست دارند، حتی اگر این کار شستن سبزی‌ها باشد. اجازه دهید در مراحل پخت غذا، کودک کنارتان باشد.

تمرکز: وسایلی که سبب حواس‌پرتی کودک می‌شود مانند تلفن و تلویزیون را از محل صرف غذا دور نگه دارید.

آرامش: مکان‌هایی برای غذا خوردن داشته باشید و از بچه‌ها بخواهید برای غذا خوردن بنشینند. این به جلوگیری از خفگی کودک کمک می‌کند، همچنین می‌تواند به کودکان کمک کند سرعت خود را کاهش دهند و به بدن خود گوش دهند، که به آن‌ها اجازه می‌دهد بهتر غذا بخورند.

آموزنده: شما می‌شنوید که بسیاری از مردم سعی می‌کنند با گفتن اینکه این غذا برای آن‌ها «خوب» یا «بد» است، بچه ها را به خوردن غذا تشویق کنند. گفتن خوب یا بد بودن غذا باعث نمی‌شود که کودکان تمایل بیشتری به امتحان غذای جدید داشته باشند. در عوض، به بچه‌ها حقایق را آموزش دهید که غذا در بدنشان چه می‌کند. به عنوان مثال هویج دارای ویتامین A است که به ما کمک می‌کند در تاریکی ببینیم. این‌گونه کودکان یاد می‌گیرند که از بدن خود مراقبت کنند و رابطه خوبی با غذا داشته باشند.

شجاع باشید: از گرسنگی فرزندتان نترسید. بسیاری از پدر و مادرها نگران احساس گرسنگی فرزندشان هستند. به همین دلیل با نخوردن یک غذا والدین سریع یک میان وعده به کودک می‌دهند یا تسلیم خواسته او می‌شوند. اگر کودکی غذا نخورد با آرامش و بدون هیچ نظری غذا را بردارید. اگر گرسنه هستند و قبل از غذای بعدی غذا می‌خواهند، مقدار کمی میوه به او بدهید.

اصرار نکنید: در غذا خوردن کودکان سخت‌گیر نباشید. اگر کودک غذای خود را کامل نخورد به او اصرار نکنید و بگویید هر زمانی که تمایل داشت غذایش را بخورد.

مثبت باشید: در زمان غذا خوردن شاداب باشید و خاطره خوبی در غذا خوردن برای کودک خود ایجاد کنید. به عنوان مثال وعده‌های غذایی خانوادگی داشته باشید یا در زمان غذا خوردن داستان‌های خنده‌دار تعریف کنید. به ویژه که اکثر کودکان کالری‌ خود را در ۲۰ دقیقه اول از غذا دریافت می‌کنند، بنابراین برای شروع وعده غذایی لحن شادی داشته باشید.

جدی باشید: نباید اجازه دهید کودکتان تمام روز میان وعده مثل شیر یا آب میوه بخورد. در صورت امکان، آن‌ها باید به اندازه کافی گرسنه باشند تا به یک وعده‌ غذایی برسند که بخواهند غذا بخورند.

تسلیم نشوید: از یک غذای جدید دست نکشید و بارها و بارها تلاش کنید. تحقیقات نشان می‌دهد قبل از اینکه کودک شما غذا را بپذیرد، معرفی یک غذای جدید ۸ تا ۱۵ بار طول می‌کشد.

قانون‌مند باشید: محدودیت‌هایی را در مورد غذا تعیین کنید. با لحنی خنثی، ممکن است چیزی شبیه این بگویید: «برای اینکه دسر بخورید باید کمی از این غذا بخورید.» و اگر فرزندتان آن را نمی‌خورد، واکنش نشان ندهید، اما مطمئن شوید قانون را رعایت کند.

منظم باشید: ساعت زمان صرف غذا را تعیین کنید و سعی کنید وعده‌های غذایی خود را هر روز تقریباً در ساعت معینی بخورید.

تسلیم نشوید: اغلب والدین کودکان می گویند: «می دانم که آن را نمی‌خورند - چرا باید آن را سرو کنم؟» اگر اصلا غذایی را سرو نکنید، کودک هرگز آن را نخواهند خورد. شما مجبور نیستید غذا را هدر دهید، اما اگر می‌خواهید غذا را بخورند، باید آن را سر سفره بگذارید.

کارشناس تغذیه: اگر به نظر می‌رسد که هیچ روشی جوابگو نیست، با کارشناس تغذیه خود صحبت کنید. با هم می‌توانید بفهمید که مشکل کجاست و راه حل آن را پیدا کنید.