به گزارش نفت دیلی، مقام‌های روسیه و اتحادیه اروپا اوایل سال 2012 به منظور گفت‌وگو درباره سومین بسته انرژی این اتحادیه دیدار خواهند کرد.

گانتر اوتینگر، کمیسر انرژی اتحادیه اروپا پنج‌شنبه گذشته (10 آذر) گفت: روسیه و اتحادیه اروپا اوایل سال آینده درباره امکان معاف کردن شرکت‌های روسی از تهیه و آماده سازی سومین بسته انرژی این اتحادیه که نیازمند جداسازی بخش‌های تولید، ترانزیت و فروش انرژی است، گفت‌وگو خواهند کرد.

وی پس از دیدار با سرگئی اشماتکو، وزیر انرژی روسیه به خبرنگاران گفت: توافق کرده‌ایم اوایل سال آینده گفت‌وگوهایی با کارشناسان و ناظران اروپایی داشته باشیم تا ببینم احتمال معافیت‌ها را درباره کدام یک از پروژه‌های زیرساختی گازی اجرا کنیم

اوتینگر اظهار کرد: اتحادیه اروپا تغییر در سومین بسته انرژی را نامناسب و غیرعملی بررسی کرده است، اما ایجاد برخی معافیت‌ها در این بسته را امکان پذیر می‌داند.

اجرای سومین بسته انرژی اروپا بر فعالیت‌های شرکت گازپروم، تولید کننده، فروشنده و دارنده تاسیسات ترانزیت گاز، تاثیر می‌گذارد.

اشماتکو نیز پس از دیدار با اوتینگر به خبرنگاران گفت: کمیسیون اروپا هنوز آماده است پس از دریافت جزئیات بیشتر درباره مسیر و حجم صادرات گاز با خط لوله ساوث استریم، در زمینه امکان اختصاص دادن موقعیت شبکه ترانس یوروپین نت ووک (تی.یی.ان) به این خط لوله مذاکره کند.

خط لوله 900 کیلومتری ساوث استریم که دو شرکت گازپروم و انی ایتالیا در آن حضور فعال دارند، قرار است گاز روسیه را با عبور از دریای سیاه به جنوب و مرکز اروپا انتقال دهد.

شبکه ترانس یوروپین نت ورک ( Trans-European Networks) اتحادیه اروپا اواخر دهه 1980 و با هدف ایجاد یک بازار واحد تاسیس شد.

احداث این شبکه همچنین عاملی مهم برای رشد اقتصادی و ایجاد شغل به شمار می‌رود.

هدف از اجرای سومین بسته انرژی اتحادیه اروپا، افزایش رقابت در بازار گاز اروپا به منظور جلوگیری از کنترل یک شرکت روی همه بخش های عرضه گاز در یک کشور است.

این بسته انرژی، سه گزینه در اختیار کشورهای عضو اتحادیه اروپا قرار می دهد که چگونه با شرکت‌های صادرکننده گاز به اروپا همچنین دارنده خطوط لوله معامله کنند، نخستین و موثرترین گزینه‌، یک تولید‌کننده گاز را به فروش خطوط لوله خود وادار می‌کند و تا کنون تنها لیتوانی این گزینه را انتخاب کرده است.

دومین گزینه که بیشتر کشورها آن را انتخاب کرده‌اند، یک تولیدکننده گاز را به واگذاری مدیریت یک خط لوله به یک واحد مستقل وادار می کند، اما در عین حال آن تولید‌کننده گاز، دارنده آن خط لوله به شمار می رود.

بر اساس گزینه سوم، یک تولیدکننده گاز می تواند مدیریت خطوط لوله خود را داشته باشد، اما باید به دیگر شرکت‌ها نیز اجازه استفاده از این خطوط لوله را بدهد.